Vluchtelingen ontevreden over Nederlandse hulp, houden 'zitactie' bij provinciehuis in Maastricht

Het is overduidelijk dat ons kabinet er een potje van maakt en zelfs niet goed kan zorgen voor de (échte) vluchtelingen die daadwerkelijk hulp nodig hebben. De asielzoekers, voornamelijk Syrische mannen, klagen over de oncomfortabele veldbedden en zitten volgens hen in een te kleine en koude ruimte.

Maar wie het Telegraaf-artikel leest verliest waarschijnlijk al snel sympathie voor de groep. Allereerst vanwege het feit dat ze pas gisteren zijn aangekomen en slechts één nacht door hebben gebracht in het bijgebouw van het provinciehuis. De verveling slaat kennelijk nú al toe, want er is ze dagbesteding beloofd maar ze zitten nu al te protesteren.

Ene Mukhtar Ahmed Mahamed (25) uit Somalië is er nu al klaar mee en zegt: "Alleen eten en slapen, als beesten." Kennelijk voelt Mukhtar zich nog steeds niet veilig want hij voegt eraan toe dat hij al zeven jaar in Duitsland is geweest, een jaar in Frankrijk en nu in Nederland zit. Je zou toch denken dat hij in één van die landen veilig zou zijn en een keer kon integreren, maar het zit hem allemaal maar niet mee...

De enige vluchteling die wél blij is met de (karige) opvang is de 27-jarige Turk Tevfik Özden. Hij is het niet met het protest eens en zegt: "Voor mij is er geen probleem. We hoeven geen hotel, we krijgen hier eten en een slaapplek. Als je een hotel wilt dan ga je maar terug naar je eigen land. We zijn refugee, we kunnen niet kiezen. Ik moet accepteren wat ze me geven."

Dit soort acties halen het draagvlak voor asielopvang behoorlijk onderuit. Het ziet er naar uit dat een deel van de vluchtelingen een beetje rond loopt te shoppen naar de best mogelijke asielopvang en daar kennelijk jaren mee bezig zijn. Na één nacht beginnen ze al te klagen, behalve meneer Özden. En iets zegt me dat hij de meeste sympathie zou krijgen van de Nederlanders.