-Frits Bosch- Vive la France. President Le Pen in 2027?
Nederlanders zijn Atlantici. We hebben de neiging om de focus strak op de VS te richten en onvoldoende aanschouwen wat er bij ons om de hoek gaande is, in Duitsland en Frankrijk. Dit zijn immers de twee landen die koersbepalend zijn in de EU. Ik heb recent geschreven over de opkomst van de AFD in Duitsland. Nu over Frankrijk, de nucleaire macht in de EU.
Juriste Marine Le Pen (58) heeft al drie keer tevergeefs getracht het presidentschap van Frankrijk te bemachtigen. Ze verloor van Macron. Ze gaat het in 2027 weer proberen en ze lijkt nu meer kans van slagen te hebben. In de polls zeggen 65% van de kiezers dat haar partij, Rassemblement National, RN, een normale politieke partij is die de democratie niet bedreigt. Evenvelen denken dat zij in 2027 de verkiezingen kan winnen. Macron kan constitutioneel niet meer opgaan dus hij heeft de 34 jarige premier Gabriel Attal in stelling gebracht. Eduard Philippe is een tweede kanshebber voor het presidentschap. De 28 jarige Jordan Bardella is de protégé van Le Pen. Hij is nu partij president. Macron heeft inmiddels begrepen dat de Fransen een strenger immigratiebeleid wensen en heeft daartoe wettelijk een aanzet gegeven. Le Pen onderschreef dat en noemde dit haar triomf wat een averechtse uitwerking had op de positie van Macron.
Lees ook
Le Pen is liberaal denkend, zoals over abortus. Ze is voor laicité. Ze is liefhebber van Victor Orban en voor een streng migratie beleid. Ze was voor Frexit, maar niet langer. Ze wil een referendum dat de grondwet boven religieuze voorschriften gaat. Ze wil Frankrijk uit de NAVO, ze is tegen Oekraïne in de NAVO en EU.
Vermoed wordt dat ze aansluiting zal zoeken met andere rechtse leiders in Europa voor de ruk naar rechts in de EU, zoals ook in de aanstaande verkiezingen gestalte zal krijgen.
Mocht Le Pen inderdaad president van Frankrijk worden, dan is het mogelijk dat op termijn een opvallend aantal vrouwen van belangrijke posities innemen: Le Pen, Meloni, Weidel, Von der Leyen, Lagarde, hoewel nog moet blijken of ze (weer) tot het hoogste ambt gekozen worden. Drie rechtse vrouwen zullen elkaar opzoeken contra de andere twee? De feministen kunnen tevreden zijn. Meloni vaart een middenkoers. Hoewel het mogelijk is dat rechts (veel) bepalender wordt in de politiek, zal links haar strategische posities in het institutionele speelveld (door cordon sanitaires) niet prijsgeven. Daar moet nog een slag gemaakt worden, zie onder andere de deloyale ambtenaren in ons land.
We zitten in een overgangsfase die zeer ongewis is. Trump weer president? Het ziet er naar uit dat het conservatieve geluid meer ingang zal vinden. In ons land heeft cultuurmarxisme vanaf de eind jaren zestig van de vorige eeuw via de Lange Mars door de Instituties vorm gekregen. Vanaf 2000 gaat inclusie in een Lange Mars door de Instituties en nu gaat de islam dit voorbeeld volgen, zie hoofddoekjes bij BOA’s in enkele steden. Wat ons wreekt is het gebrek te willen staan voor onze normen en waarden, afkeer van ons verleden en afkeer van kapitalisme. Dit speelt in grote delen van de EU. Komt rechts op tijd om het tij te keren? We gaan het zien in dit theater. Vive la France!
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.
