-Frits Bosch- Pas op voor slinks links tijdens discussies!
In de sociale wetenschappen is het wat lastiger debatteren dan in de fysica. In de fysica ligt de empirische toetsing duidelijker dan in de sociale wetenschappen. In de fysica blijkt uit onderzoek iets waar te zijn of onwaar. In de sociale wetenschappen is er meer ruimte om met de waarheid te sjoemelen. Er is dus ook meer ruimte om een discussie naar je hand te zetten. Links is daar bedreven in. Pas op voor slinks links.
1. Complex argument
In een discussie kan het complex-argument gehanteerd worden door links als ze in een onderliggende positie dreigen te geraken. Iets is ‘complex’, daarmee suggererend dat de gesprekspartner simplistisch is en niet doorziet hoe complex het issue is. Met een zweem van superioriteit: “U oversymplificeert” (u bent dus dom). Niets is overgesyplificeerd, tenzij het verkeerd is.
Lees ook
2. Alles of niets argument.
Voorbeeld: “De lucht is blauw”. De ander: “nee, de lucht is soms grijs door wolken en rood bij zonsondergang.” De discussiepartner leidt af van het centrale onderwerp dat aan de orde is door aan te vallen op een sideline. Het wordt gehanteerd om de waarheid te negeren, hoe waar het ook moge zijn. Variant: “Het gebeurt overal.” Deur dicht.
3. Semantisch argument
De Nederlandse steden veranderen van kleur. Er vindt omvolking plaats. Links praat niet over waar omvolking toe leidt, maar duikt op het woord omvolking in relatie tot WO2 om te vermijden dat links de zwarte piet krijgt voor de omvolking en de gevolgen daarvan (in casu Frans Timmermans). De multiculturele samenleving is mislukt.
4. Progressief-argument
“Rechts is niet progressief, behoudend en houdt verandering tegen”. Onzin. Iedereen is voor verandering, mits die gunstig kan uitpakken. Maar ‘progressieven’ doen alsof de veranderingen die zij wensen per definitie goed zijn, terwijl we weten dat dit allerminst zo is. ‘Progressief’ is een leeg begrip.
5. Diversiteitsargument
Links is enthousiast over diversiteit, mits LHBTI. Gemeend wordt dat diversiteit in een bedrijf tot betere bedrijfsresultaten leidt (quod non). Diversiteit van opinies wordt niet op prijs gesteld, vooral niet als dat uit conservatieve hoek komt. Links is zeer selectief met diversiteit.
6. Onvermijdelijk-argument
In een discussie stellen ze dat het ‘onvermijdelijk’ is. Natuurlijk denken we dan aan immigratie die ‘onvermijdelijk’ is; ‘je hoeft het niet te proberen want ze komen toch. Het is onvermijdelijk’. Slaat de discussie dood.
7. Feiten verdraaien
Links is niet enthousiast over feiten die niet in overeenstemming zijn met het streven naar utopia. Feiten worden dan genegeerd of verdraaid. Wijlen senator David Moynihan zei dat ieder recht heeft op een eigen mening, maar niet op eigen feiten.
7. Botte ontkenning
Voorbeeld: Nigel Farage heeft een persconferentie gehouden waarin hij ten stelligste ontkent dat hij iets met de onlusten te maken heeft. Botte tegenspraak zonder bijbehorend bewijs: “Farage heeft bevestigd dat hij bij de onlusten betrokken was.” Wijlen Christopher Hitchens: “alles wat zonder bewijs beweerd wordt kan ook zonder bewijs verworpen worden.”
8. Schelden
Dit is het ultimum remedium om een discussie te winnen. “Je bent een racist”. Dat kreeg ik toegevoegd tijdens een presentatie toen ik het woord “allochtoon” opperde. Dit wordt veelvuldig toegepast in allerlei varianten: populair zijn “radicaal, extreem, xenofoob, racist, islamofoob, fascist.” En dat eindeloos repeterend. Links treedt dan graag groepsgewijs op, zie de besprekingen over het Hoofdlijnen akkoord in de Tweede Kamer. Het waren als jakhalzen.
Links heeft de keuze uit een heel areaal aan onheuse contra-argumenten. Het is zaak ze tijdig te kunnen signaleren. Bedenk dat niets te gek is voor de tegenpartij om een discussie winnend te kunnen afsluiten. Als algemeen advies geldt om niet in discussie te gaan met lieden waarvan je van tevoren al weet dat er geen enkele basis is tot overeenstemming.
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.
