‘Nederland is okay’, is slechts schijn. Dat ultiem kleine
stukje aarde, genaamd Nederland, is als het ware de snelkookpan van ellende die
elders in Europa wat later gebeurt. Er zijn vele redenen waarom het woord
‘aftakeling’ ook bij Nederland past. Nederland is in West-Europa via Rotterdam
de transitohaven nummer één van drugs. De grote steden kennen frequent
drugsgerelateerde liquidaties. Een minister van Justitie noemt dat de
rechtsstaat in gevaar is. Vervolgens vormt de massa immigratie gedurende zes
decennia een groot probleem qua integratie, zorg, geld, scholing, criminaliteit
en geïmporteerde armoede. Het woord ‘dwang’ wordt in Nederland met hoofdletters
geschreven. Er is de dwang naar gemeenten om asielzoekers op te nemen en van
‘bed, bad, brood’ te voorzien en hen qua behuizing voorrang te verlenen boven
autochtone
Nederlanders, die al jaren wachten om de woningmarkt te kunnen
betreden. Er is de dwang op de arbeidsmarkt om bedrijven gedwongen vrouwen via
quota een topfunctie te verschaffen. Er is de dwang van imams op moslims om
zich niet te integreren en te leven volgens de vroege versie van de Koran.
Nederland is, met 233 verschillende allochtone groepen, veranderd in een
tribaal land. Er is de dwang om bedrijven via ‘inclusie’ LHBGT personen aan te
stellen, ten nadele van anderen die qua capaciteiten eerder in aanmerking
komen. Dit betekent een aanslag op de liberale arbeidsmarkt en meritocratie. Er
is de dwang voor bedrijven om te voldoen aan een ‘maatschappelijke zorgplicht’,
niet alleen voor zichzelf maar ook voor de toeleveranciers. Er is de dwang om
duurzaam te opereren en op afzienbare termijn af te zien van fossiele
brandstoffen. Er is de dwang om te voldoen aan een overstelpende hoeveelheid
regels. Er is de dwang om functies op sleutelposities in de maatschappij enkel
aan ‘politiek correcten’ te verstrekken. Het is een vorm van nepotisme wat zich
ook voordoet in het parlement en op universiteiten. Personen met een
conservatieve achtergrond worden niet alleen buitengesloten in een cordon
sanitaire, maar worden ook verketterend, cancelculture.
Het riekt naar
autocratie en fascisme. Het is geen wonder dat er in Nederland sprake is van
een schijnbaar niet te overbruggen politieke kloof, ten koste van de
democratie. Al twaalf jaar kent Nederland een premier die liegt en bedriegt en
de bevolking handig weet te bespelen. Hij is medeverantwoordelijk is voor de
verloedering van het land, maar zonder daar verantwoordelijkheid voor te willen
nemen. En toch zwichten Nederlanders voor zijn charmes. Waarheen voert dit? De
democratie wordt bedreigd door autocratie en fascisme. We doen het zelf.
Houellebecq heeft gelijk: Nederlanders zijn een ras van polyglotte en
opportunistische handelaren.