Ik ben al vele jaren geabonneerd op het tijdschrift The Economist. In dat blad worden vele landen besproken. Nederland is daar zelden bij, want in dat land is alles okay, zo lijkt de gedachte. Karl Marx schreef dat in Nederland nooit de revolutie uitbreekt omdat je er niet over het gras mag lopen. De Franse auteur Houellebecq kwam al meer in de richting: ‘Hollanders? Een ras van polyglotte en opportunistische handelaren. Hollanders? Geen land, hooguit een bedrijf’.
‘Nederland is okay’, is slechts schijn. Dat ultiem kleine stukje aarde, genaamd Nederland, is als het ware de snelkookpan van ellende die elders in Europa wat later gebeurt. Er zijn vele redenen waarom het woord ‘aftakeling’ ook bij Nederland past. Nederland is in West-Europa via Rotterdam de transitohaven nummer één van drugs. De grote steden kennen frequent drugsgerelateerde liquidaties. Een minister van Justitie noemt dat de rechtsstaat in gevaar is. Vervolgens vormt de massa immigratie gedurende zes decennia een groot probleem qua integratie, zorg, geld, scholing, criminaliteit en geïmporteerde armoede. Het woord ‘dwang’ wordt in Nederland met hoofdletters geschreven. Er is de dwang naar gemeenten om asielzoekers op te nemen en van ‘bed, bad, brood’ te voorzien en hen qua behuizing voorrang te verlenen boven autochtone Nederlanders, die al jaren wachten om de woningmarkt te kunnen betreden. Er is de dwang op de arbeidsmarkt om bedrijven gedwongen vrouwen via quota een topfunctie te verschaffen. Er is de dwang van imams op moslims om zich niet te integreren en te leven volgens de vroege versie van de Koran. Nederland is, met 233 verschillende allochtone groepen, veranderd in een tribaal land. Er is de dwang om bedrijven via ‘inclusie’ LHBGT personen aan te stellen, ten nadele van anderen die qua capaciteiten eerder in aanmerking komen. Dit betekent een aanslag op de liberale arbeidsmarkt en meritocratie. Er is de dwang voor bedrijven om te voldoen aan een ‘maatschappelijke zorgplicht’, niet alleen voor zichzelf maar ook voor de toeleveranciers. Er is de dwang om duurzaam te opereren en op afzienbare termijn af te zien van fossiele brandstoffen. Er is de dwang om te voldoen aan een overstelpende hoeveelheid regels. Er is de dwang om functies op sleutelposities in de maatschappij enkel aan ‘politiek correcten’ te verstrekken. Het is een vorm van nepotisme wat zich ook voordoet in het parlement en op universiteiten. Personen met een conservatieve achtergrond worden niet alleen buitengesloten in een cordon sanitaire, maar worden ook verketterend, cancelculture.
Steun DDS op BackMe: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en het mediakartel aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden.
Het riekt naar autocratie en fascisme. Het is geen wonder dat er in Nederland sprake is van een schijnbaar niet te overbruggen politieke kloof, ten koste van de democratie. Al twaalf jaar kent Nederland een premier die liegt en bedriegt en de bevolking handig weet te bespelen. Hij is medeverantwoordelijk is voor de verloedering van het land, maar zonder daar verantwoordelijkheid voor te willen nemen. En toch zwichten Nederlanders voor zijn charmes. Waarheen voert dit? De democratie wordt bedreigd door autocratie en fascisme. We doen het zelf. Houellebecq heeft gelijk: Nederlanders zijn een ras van polyglotte en opportunistische handelaren.
Frits Bosch, econoom en socioloog. Tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.