We moeten het eindelijk maar eens hardop zeggen: de Europeaan bestaat niet. Hij is een verzinsel. Een droombeeld van technocraten, lobbyisten en eurofielen die nooit hun hart verpandden aan een land, een taal of een volk – maar wel aan een dagvergoeding in Brussel en een badge met toegang tot gebouw Altiero Spinelli.
De EU heeft ons tientallen jaren voorgehouden dat we zouden uitgroeien tot één grote, solidaire gemeenschap. Eén munt, één markt, één vlag, één identiteit. Maar wat we in werkelijkheid kregen, is een continent dat uit elkaar valt: economisch, cultureel, moreel en – sinds kort – militair. Oorlog is terug op Europese bodem, verdeeldheid is dieper dan ooit, en de belofte van soevereine samenwerking is geruisloos vervangen door een centralistische drang naar uniformiteit.
In dat proces heeft de EU de burger ingewisseld voor een fantoom: de Europeaan.
Wie is dat? Waar woont hij? In welke taal denkt hij? Welke helden eert hij, welke geschiedenis draagt hij mee, welke offers heeft hij gebracht?
Antwoord: hij bestaat niet.
De Europeaan is een wezen zonder geschiedenis, zonder gemeenschap, zonder taal, zonder verweer. En – vooral – zonder toekomst.
Want zonder wortels is er geen richting. Zonder verankering in een nationale traditie, in concrete verantwoordelijkheden, in gemeenschappelijke herinnering, wordt de mens een speelbal van bureaucratische willekeur. Zie de plannen voor een digitale euro, het surveillancesysteem van morgen. Zie hoe nationale begrotingen nu buiten de boeken mogen worden gefinancierd zolang het voor ‘de goede zaak’ is – COVID, klimaat, wapens. Zie hoe de Europese Commissie lidstaten straft of beloont naar ideologische gehoorzaamheid. Zie hoe democratische verkiezingen in landen als Hongarije of Polen worden genegeerd, terwijl Frankrijk en Italië eindeloos mogen spijbelen van de begrotingsregels. De norm is willekeur geworden.
En wie heeft dit allemaal voorspeld? Thierry Baudet. Weggezet als alarmist, fascist, fantast. Maar het was hij die waarschuwde voor de sluipende opheffing van nationale democratie. Hij die de oorlog voorzag als gevolg van de Europese expansiedrift. Hij die zag hoe de EU uiteindelijk uit zou lopen op verlies van soevereiniteit – niet alleen van landen, maar van individuen. Het was geen bangmakerij. Het was vooruitziende blik.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun DDS! De Dagelijkse Standaard vecht tegen de stroom in en brengt u het nieuws en de opinie die de mainstream media vaak voor u verzwijgen. Maar dit belangrijke werk kost geld en wij zijn volledig afhankelijk van de steun van onze lezers. Wilt u dat wij doorgaan? Help ons dan met een donatie via BackMe! Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons om uw stem te blijven vertegenwoordigen en de strijd voor een écht rechts geluid voort te zetten. Doneer nu via: https://dds.backme.org/
En dus is het tijd om nuchter te zijn. De EU is niet ons huis. Het is een overbouwd kaartenhuis zonder fundament. De Europeaan bestaat niet – en zal ook nooit bestaan.
Wat wel bestaat, zijn Fransen, Polen, Nederlanders, Hongaren. Volkeren met eigen wortels, eigen keuzes, eigen wegen.
Zolang we dat niet durven erkennen, blijven we bouwen aan een leugen – en leven we binnen een systeem dat ons stukje bij beetje berooft van alles wat ons tot mens maakt: onze identiteit, onze geschiedenis, onze vrijheid.