Willem Vermeend & Rick van der Ploeg: 'Geen windmolens, zon heeft de toekomst'

'Geen windmolens, zon heeft de toekomst'. Onder deze titel schreven Willem Vermeend en Rick van der Ploeg, beiden economen van PvdA–huize, in de Telegraaf [Noot HL: De Volkskrant zal hun stukje wel niet hebben willen plaatsen.] dat we in Nederland moeten stoppen met windmolens. Ze brengen veel schade toe aan onze leefomgeving, leveren geen echte bijdrage aan een beter milieu en roepen bij veel burgers weerstand op. Volgens de economen moet Nederland gebruik gaan maken van de nieuwste zonne-technologie en meer werk maken van energiebesparing. Windturbines zijn dan niet meer nodig. ...

… Uit een Volkskrant-enquête van begin maart blijkt dat een grote meerderheid van de provinciebestuurders niet gelooft dat het zal lukken de komende vijf jaar voldoende windmolens te plaatsen om de doelstellingen uit het Energieakkoord voor duurzame energie en het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen te halen.

Als belangrijkste redenen worden genoemd: onvoldoende draagvlak, verzet van burgers, molens draaien op subsidies, ze zijn inefficiënt of er zijn onvoldoende geschikte locaties. Maar ook de lobby van belangenbehartigers van de windenergie–industrie, die goed geld aan de molens gaan verdienen, wekt veel weerstand. Daarbij maken de voorstanders van wind dankbaar gebruik van het feit dat Nederland achterloopt bij de rest van Europa als het gaat om het aandeel duurzame energie – meer molens is hun antwoord. ...

Omdat het bij de plaatsing van molens gaat om een besluit waardoor Nederland de komende vijftien jaar zit opgescheept met een ouderwetse mechanische technologie die subsidies slurpt en bovendien onze leefomgeving schade toebrengt, is een dergelijke goed doortimmerde analyse zonder meer noodzakelijk.

Het gaat hier om geld van de belastingbetalers en daar moet politiek Den Haag zuinig en zo efficiënt mogelijk mee omgaan. Alleen al de kosten van windmolens op zee kunnen voor de schatkist in totaal oplopen tot €18 miljard.

Voorstanders van wind doen vanwege de publieke opstand tegen windenergie nu doorzichtige pogingen om dit bedrag naar beneden te praten tot de helft en komen ook met gedateerde berekeningen die duidelijk moeten maken dat zonne–energie geen goed alternatief voor wind kan zijn. ….

Aldus Vermeend en Van der Ploeg.

Lees verder hier.

Dit is (bijna) allemaal verstandige taal. Wat de auteurs echter niet vermelden, is dat het aanbod van windenergie intermitterend is en niet correspondeert met de fluctuaties van de vraag. Er is derhalve altijd een 100% reservecapaciteit van fossiele energie nodig om in te springen wanneer het niet waait. Ook zijn hun schattingen van de kosten aan de lage kant. Kritische deskundigen, zoals Kees le Pair, Fred Udo, Kees de Groot, Pieter Lukkes en Theo Wolters komen tot veel hoger cijfers. Voorts levert de inzet van windenergie geen besparing van de CO2–uitstoot op wegens het zogenoemde waterbedmechanisme. Met vermindering van de uitstoot hier kunnen producenten uitstootrechten aan anderen elders verkopen. De totale uitstoot blijft echter hetzelfde. Daarnaast levert de inzet van windenergie – als deze eenmaal een bepaald percentage van de energy mix heeft bereikt – geen besparing van fossiele brandstof meer op en (dus) ook geen vermindering van de uitstoot van CO2. Dat komt omdat de winst van het gebruik van windenergie geheel wordt opgeslokt door efficiencyverliezen door op– en afregelen in de rest van het energiesysteem.

Het wordt wel eens vergeten, maar het was uiteindelijk allemaal te doen om een vermindering van de CO2–uitstoot. En die vermindering was weer nodig om die verschrikkelijke opwarming van de aarde te voorkomen, die maar steeds niet wil komen. Immers, de gemiddelde wereldtemperatuur stijgt al zo'n 18 (!) jaar niet meer. Kortom, waar doen we het allemaal voor? Om onze groene medemensen een goed gevoel te geven? Getuigenispolitiek? Hoe het ook zij, het blijft een ernstig geval van collectieve verstandsverbijstering.

Voorts bevelen de auteurs betere isolering en zonne–energie aan in plaats van windenergie. Betere isolering is niet controversieel. Maar iemand zal de daarvoor benodigde investeringen moeten ophoesten. Vele particulieren hebben daarvoor geen geld (over). Voor zonne–energie geldt ook dat het hier om een (nog?) betrekkelijk dure intermitterende energiebron gaat, die een backup van fossiele energie vergt. De auteurs wijze op de mogelijkheid om productiefluctuaties te regelen via opslag van stroom in volgens hen veelbelovende zogenoemde Tesla–batterijen. Misschien krijgen ze gelijk, maar vooralsnog vormen deze niet meer dan een belofte. Zo heeft Toyota onlangs te kennen gegeven de samenwerking met Tesla te beëindigen.

Per saldo dient de inbreng van deze – ook buiten de eigen kring – gezaghebbende PvdA–economen toch te worden toegejuicht als een welkome bijdrage aan de discussie binnen de PvdA, die niet zelden een hoog wensdenkgehalte heeft.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.