Weer rotzooi bij de PVV
Lekkende PVV'ers staat een boete te wachten van 25.000 euro, erschillende medewerkers die hetzelfde werk doen worden op totaal verschillende wijze behandeld, en er is een fors pensioengat.
Er is weer eens het één en ander uitgelekt over de gang van zaken bij de PVV. Zoals wel vaker is de naar buiten gekomen informatie reden om ons zorgen te maken over de toekomst van die partij. Zie dit verslag in de Volkskant:
De 33 personeelsleden van de PVV-Tweede Kamerfractie riskeren een boete van 25 duizend euro als zij informatie over de partij naar buiten brengen. De beleidsmedewerkers en secretaresses hebben zich in hun lijvige arbeidscontract akkoord verklaard met zwijgplicht over zaken die zich in of rond de PVV-fractie afspelen. Ook onderling mogen zij over veel zaken, zoals hun arbeidsvoorwaarden, niet spreken.
De rest van de media maken een hoop heisa om die boete van 25.000 euro voor lekken. Vreemd. Ik kan me er namelijk wel iets bij voorstellen dat Wilders zichzelf en zijn partij wil beschermen. Daar komt bij dat zulke afspraken ook voorkomen in het bedrijfsleven: bedrijfsgeheimen mag je niet prijsgeven. Doe je dat wel, dan staat je een flinke boete te wachten.
Ook vind ik het niet problematisch dat mensen die hetzelfde werk doen een ander salaris betaald krijgen. Zo werkt dat in de vrije markt: Jan onderhandelt voor zichzelf en Stephanie ook. Degene die 't beste onderhandelt krijgt een hoger loon. In Nederland vinden 'we' dat niet kunnen, maar ik heb er geen enkel probleem mee.
Jammer genoeg eindigt mijn vergoeilijking van dit soort praktijken daar. Het is namelijk wél belachelijk dat zijn medewerkers niet over die verschillen mogen spreken met elkaar. Daarover laat de Volkskrant het volgende weten:
De zware financiële sanctie moet ook voorkomen dat medewerkers met elkaar spreken over hun salaris. Na praten met de buitenwacht is dat volgens betrokkenen het grootste taboe. Uit de salarislijst van medewerkers die de Volkskrant in handen heeft, blijkt dat er sterk wisselende beloningen worden toegepast voor hetzelfde werk.
Openheid van zaken hoort ook bij een vrije markt. Je kunt immers niet met elkaar concurreren als je niet weet wat de ander doet dan wel betaalt(/d) (krijgt). Als Wilders gelijke schapen op een verschillende manier wil behandelen moet hij de schapen ook in staat stellen om met elkaar te overleggen. Wil hij dat niet, dan moet hij ze gewoon allemaal hetzelfde loon betalen.
Daar komt bij dat hij op deze manier een bijzonder problematische sfeer creëert waarin mensen niet met elkaar durven te praten en zich een "lijfeigene" van Wilders voelen. Ja, dat is een citaat van een beleidsmedewerker. Een verstandige leider voorkomt een dergelijke situatie. Ongelukkige medewerkers zijn namelijk slechte medewerkers. En slechte medewerkers leveren slecht werk.
Tenslotte is het volstrekt onacceptabel dat veertig PVV-medewerkers een pensioengat hebben van maximaal zeven jaar, omdat Wilders de pensioenpremie gebruikte om een spaarpotje op te bouwen voor zijn partij. Zijn medewerkers hadden erop moeten kunnen vertrouwen dat hij voor hun pensioen zorgde. Het moge duidelijk zijn dat hij hierin ernstig is tekortgeschoten... en dat hij daar verantwoordelijkheid voor moet nemen. Dat pensioengat moet worden gevuld.
Conclusie: aan de ene kant is het deels gezeur om niets (ongetwijfeld voorkomend uit de wens van sommigen om de PVV klein te houden bij de komende verkiezingen), maar aan de andere kant valt er wel degelijk wat aan te merken op Wilders' leiderschap en op de manier waarop hij medewerkers behandelt. Door dit soort praktijken zorgt hij er niet alleen voor dat het erg lastig is om medewerkers te vinden, maar ook om de PVV te veranderen in een volwassen partij. En dat moet niet alleen reden voor zorg zijn voor PVV-critici, maar eerst en vooral voor sympathisanten van die club.
