Wat Nederland en Europa moeten doen ten aanzien van Iran

Op 14 juni aanstaande zullen de Iraanse presidentsverkiezingen plaatsvinden.

Met de kandidaten op voorhand geselecteerd voor hun trouw aan de Iraanse Opperste Leider en de pers gemuilkorfd door de opsluiting van onafhankelijke journalisten en de leiders van het Iraanse maatschappelijk middenveld in detentie, zal deze verkiezing op voorhand niet vrij en eerlijk verlopen. Het is in het Nederlands belang om het Iraanse volk te helpen bij de strijd tegen deze autoritaire en ondemocratische regime.

Het Iraans regime sluit en martelt duizenden activisten, beknot meedogenloos de vrije meningsuiting, dwingt een systeem van seksuele apartheid en ernstige religieuze discriminatie, in het bijzonder door de vervolging van de Baha'i gemeenschap. Het vermoorden van mensen voor hun politieke overtuiging is niets nieuws voor het Iraans regime.

Het regime consolideerde zijn macht in de jaren '80 van de vorige eeuw door het uitvoeren van executies van duizenden dissidenten. Haar meest brutale schending van mensenrechten was een slachting van haar politieke tegenstanders in 1988. Die zomer, op grond van een bevel van ayatollah Khomeini, werden 5.000 dissidenten/politieke gevangenen onderworpen aan een minuut van 'bewijzen' en vervolgens opgehangen. Tot op heden is niemand ter verantwoording geroepen voor deze misdaden. Integendeel, zij die Khomeini hielpen en steunden met deze misdaad tegen de menselijkheid, werden later tot ministers en rechters van het Hooggerechtshof benoemd.

Maar wat kan de Nederlandse regering hier tegen doen? We moeten de alomtegenwoordige cultuur van straffeloosheid, die Teheran wenst te verbergen, bestrijden door een licht op grove schendingen van de mensenrechten te schijnen. Canada heeft als eerste land in de wereld het eerder benoemde bloedbad van 1988 officieel erkent als een misdaad tegen de menselijkheid. Dit is een significante klap voor een kwarteeuw inspanning van de Islamitische Republiek om deze moorden en misdaden tegen de menselijkheid te ontkennen. Nederland moet Canada’s voorbeeld opvolgen.

De Europese sancties moeten meer gericht worden op de mensenrechten. De huidige sanctieregeling richt zich vrijwel uitsluitend op het nucleaire programma van Iran. Dat is evident, maar we moeten op dezelfde wijze ook de schenders van de mensenrechten en onder hen, hun families en voor bedrijven die ze oprichten, aanpakken door de bevriezing van hun tegoeden en reisverboden.

Nederland moet, in samenwerking met de andere EU landen, de Iraanse Revolutionaire Garde registreren als een terroristische organisatie voor de schendingen van de mensenrechten. Daarbij geldt uiteraard ook de bevriezing van hun tegoeden en reisverboden. Gezien het feit dat de Iraanse verkiezingen per definitie frauduleus en ondemocratisch zijn, dient Nederland de 'gekozen' president niet te erkennen. Daarmee geven wij niet alleen een morele steun aan de oppositie, maar geeft Nederland ook een signaal af dat wij geen fraudeleuze, ondemocratische en oppressie regimes legitimeren.

De Iraanse bevolking verlangt naar een rechtsstaat die gebaseerd is op de universele mensenrechten, zoals zij duidelijk hebben aangetoond tijdens de massale en vreedzame opstand in 2009. Men zal deze zaken niet bereiken in het stemhokje op 14 juni aanstaande, maar solidariteit en hulp van de internationale gemeenschap zal hen helpen hun eisen na te streven en hun rechten te beschermen. Het is wat Iraniërs eisen. En het is wat de Iraanse dictators vrezen.