Waarom 'Ding dong the witch is dead' een fantastisch lied is

Een saai liedje uit The Wizard of Oz haalt de Britse hitlijsten, sterker nog: staat momententeel op de tweede plaats. De BBC haalt zich een rel op de hals door het nummer niet uit te zenden en gansch fatsoenlijk Groot-Brittannië schaamt zich kapot tegenover de rest van de wereld. Ik vind het allemaal schitterend. Hoe luidruchtiger de anti-Thatcherites zich roeren, des te meer bewondering ik voor haar krijg.

Dat is niet omdat ik stukjes moet tikken en daarom gewoon a priori tegendraads ben. Het is omdat ik van mensen met vijanden houd. Ze zijn goed of fout, maar ze hebben tenminste de ballen gehad iets te doen wat de rest niet durfde. Dat is geen oproep tot burgerlijk anarchisme, enkel waardering voor niet aflatende wilskracht. Haar nog altijd hatende vijanden - move on, it's been thirty years! - bevestigen haar verdiensten.

Het mooie wat betreft het liedje is overigens dat Thatcher nog dichter naar de grootste Britse premier toeschuift. Pas na haar dood zou duidelijk worden of ze een van Churchills motto's zou vervullen: 'You have enemies? Good. That means you stood up for something, sometime in your life.' Ze heeft nog steeds vijanden. Mooi!