Waar zijn de mannen?

In de kelder met het buurmeisje?

Naar aanleiding van nieuwe cijfers over seksueel misbruik vroeg een gefrustreerde Malou van Hintum zich af wat de hedendaagse man in godesnaam bezielt. Seksueel misbruik van vrouwen en kinderen is niet een daad van zonderlingen, maar tamelijk gewoon, zo stelt zij. Een goede man durfde in reactie op haar zijn collegamannen op te roepen om op te staan tegen seksueel geweld. In één ding hebben ze gelijk: dit soort incidenten gaan we niet tegen als we allemaal onze handen ervan af trekken.

Malou van Hintum gelijk geven, vind ik nu wel weer een beetje veel van het goede. Maar de strijdlustige publicist heeft wel een punt als hij signaleert wat voor reacties er kwamen op Van Hintums stuk:

Heerlijk tekenend voor onze mentaliteit: 'ik ben het niet, ik ben normaal, en dat mijn buurman foute dingen doet is mijn zorg niet'. Het is wel lekker makkelijk dat de kinderen op school en op de sportclub of achter de computer zitten. En als de jongen op de hoek dreigt te ontsporen, dan is het aan jeugdzorg om dat op te lossen.

Met deze instelling hoeven we ons niet te verbazen over de veelvuldige incidenten. Hoe we wel en niet met onze medemens omgaan is een sociaal product. Waarden en normen kunnen we niet handhaven als niemand verder kijkt dan de 70 centimeter van zijn persoonlijke ruimte. Het ís aan de mannen van vandaag om aan de jongens te laten zien hoe je wel en niet met vrouwen omgaat. Dat seksueel geweld niet tolerabel is, maar dat ze ook niet van iedere vriendelijk bedoelde aanraking aangifte hoeft te doen of de mediapubliciteit hoeft op te zoeken. Het vormen van een goede nieuwe burger kost nu eenmaal een beetje aandacht en energie.

Natuurlijk, niet iedere man is een Robert M. of een Joseph F. Maar het feit dat je zelf je handen thuis kunt houden, pleit je niet vrij van verantwoordelijkheid.