Verziekt debat in Nederland: twee 'anti-racisten' en hun aanpak, beide vruchteloos

Abdelkader Benali en Nadia Bouras gingen met elkaar in gesprek over anti-racisme en moedeloze strijd die zij voeren. En hoewel zij het probleem van de militante anti-racisten erkennen, komen ze zelf geen stap verder in een oplossing. Via de Volkskrant.

Voor beide is het debat ontzettend verziekt. Vooral Benali merkt op dat je totaal geen normaal debat of gesprek meer aan kunt gaan zonder rekening te houden met je leeftijd, geaardheid, taalgebruik etc. Identiteitspolitiek domineert het debat: jij als man hoort je niet te bemoeien met de strijd tegen racisme die een zwarte vrouw voert. Als je wit blank bent, mag jij geen 'negro' zeggen.

Wat Bouras betreft is dit een reactie op 'de racisten' bij de PVV en FvD. Benali ziet het wat anders en merkt juist op dat het een reactie is op de algehele verharding van het debat. Beide raken hiermee een snaar.

Bouras kaart (volstrekt onbedoeld) aan hoe erg de beschuldiging van 'racisme' is opgerekt. Benali merkt de gevolgen op van twee (ongelijke) kampen die elkaar allang niet meer kunnen verstaan. Zo is een standbeeld van een nationale held willen behouden al meteen 'kolonialisme' omdat hij een fout verleden heeft. Alsof ook maar iemand daar inspiratie uit haalt en niet direct herkent dat dat fout was, maar nog wel kan accepteren dat dat ook onderdeel van de geschiedenis is. Maar als een anti-racist iemand op basis van zijn huidskleur buiten willen sluiten van het debat of in een hoek drukken met 'ja maar jij bent wit', is dat voor diegene geen racisme en zelfs geoorloofd. Dit wekt de frustratie op, want 'racisme' is niet langer meer 'onderscheid maken en kenmerken van gedrag toebedelen op basis van etniciteit', maar 'macht plus vooroordelen', waardoor beide kampen elkaar niet meer gaan begrijpen.

In 'de strijd tegen racisme' lijkt het ook wel alsof er op allerlei 'fronten' een rare gedachtekronkel bezig is terrein te winnen, het zogenaamde 'normaliseren van gedachtegoed'. Beide anti-racisten gaan hier in het artikel trouwens aan voorbij. Hierbij gaat het namelijk om het gevaar van het uiten van een mening, omdat iemand mogelijk de boel anders (en/of verkeerd) interpreteert.

Zo is oproepen tot geweld simpelweg strafbaar en 'ik heb echt een hekel aan X omdat hij Y zei' niet strafbaar, maar misschien wél voor iemand een seintje dat daar geweld op mag worden toegepast, en dus alsnog gevaarlijk. Deze gedachtegang brengt vrijheid van meningsuiting in gevaar, te zien aan de opkomende trend in de Verenigde Staten waar de tekst 'Freedom of speech is a platform for fascism' steeds vaker voor begint te komen. Het debat verhardt dus niet alleen maar het vernauwt ook ten koste van álle betrokkenen, Racist of niet, zwart of blank.