Op verzoek van een aantal van haar 'fellows' heeft de Royal Society (RS, de Britse KNAW) een nieuw rapport uitgebracht, waarin zij haar positie ten aanzien van de klimaat'problematiek' heeft uiteengezet. Hierin neemt zij afstand van de meer alarmistische opvattingen in eerdere rapporten en erkent zij dat de onzekerheden in de wetenschap groter zijn dan eerder werd aangenomen.
De reactie van de Britse klimaatsceptische 'Global Warming Policy Foundation' (GWPF) was gematigd positief.
GWPF Welcomes Royal Society's Toned Down Climate Stance
Press release
LONDON, 30 September - The Global Warming Policy Foundation has welcomed the Royal Society's decision to revise and tone down its position on climate change. Its new climate guide is an improvement on their more alarmist 2007 pamphlet which caused an internal rebellion by more than 40 fellows of the Society and triggered a review and subsequent revisions.
The former publication gave the misleading impression that the 'science is settled' - the new guide accepts that important questions remain open and uncertainties unresolved. "The Royal Society now also agrees with the GWPF that the warming trend of the 1980s and 90s has come to a halt in the last 10 years," said Dr Benny Peiser, the Director of the GWPF. ...
In their old guide, the Royal Society demanded that governments should take "urgent steps" to cut CO2 emissions "as much and as fast as possible." This political activism has now been replaced by a more sober assessment of the scientific evidence and ongoing climate debates.
"If this voice of moderation had been the Royal Society's position all along, its message to Government would have been more restrained and Britain's unilateral climate policy would not be out of sinc with the rest of the world," Dr Peiser said.
Men kan zich afvragen of het GWPF niet wat te snel met deze gematigd positieve reactie is gekomen en of men er niet nog een nachtje over had moeten slapen, want het rapport van de Royal Society vertoont kapitale tekortkomingen.
Ik pik er een paar uit.
'Peer-reviewed' klimaatsceptische literatuur wordt in het algemeen genegeerd. Dat geldt zowel voor het centrale probleem van de klimaatgevoeligheid (het effect van een verdubbeling van de CO2-concentratie in de atmosfeer op de temperatuur) als de invloed van de zon. Het rapport van de Royal Society volgt daarin kritiekloos het IPCC, met een bandbreedte van 2 4,5 graden Celsius. In de klimaatsceptische literatuur zijn echter bij verschillende auteurs veel lagere waarden te vinden: zo rond de 0,5 graden. Als zij gelijk hebben is er geen klimaatprobleem.
Wat de zon betreft heb ik reeds verschillende malen
eerder aandacht geschonken aan de steeds talrijker en luidere stemmen uit de wetenschap die waarschuwen dat we wel eens een langdurige afkoelingsperiode tegemoet zouden kunnen gaan. Zelfs de extreme Duitse klimaatalarmist
Stefan Rahmstorf heeft reeds gezinspeeld op een afzwakking van de opwarming met 0,3 graden C.
Daarenboven helpt de Royal Society opnieuw mee aan de verspreiding van sprookjes (ofwel desinformatie) wat de betreft de door het IPCC verkondigde wetenschappelijke zekerheid van de menselijke broeikashypothese.
RS:
Its [IPCC's] second assessment, published in 1995, concluded that the balance of evidence suggests that there is a discernible human influence on climate change.
Deze zinsnede is het resultaat van
grove manipulatie. De oorspronkelijke tekst luidde geheel anders.
None of the studies cited above has shown clear evidence that we can attribute the observed [climate] changes to the specific cause of increases in greenhouse gases.
Het is een schoolvoorbeeld van
Lysenkoïsme van het IPCC. Inmiddels hebben de Russen het Lysenkoïsme afgeschaft en veroordeeld. Het IPCC gaat er echter vrolijk mee door. En de Royal Society neemt dat klakkeloos over.
RS:
Its fourth, and most recent, assessment, published in 2007, concluded that most of the observed increase in globally average [surface] temperatures since the mid-20th century is very likely due to the observed increase in anthropogenic greenhouse gas concentrations.
Deze uitspraak haalde natuurlijk de krantenkoppen en noopte de politiek om maatregelen te nemen. Maar zij is niet op 'peer-reviewed' literatuur gebaseerd, noch op enig bekende objectieve wetenschappelijke methode. Het was 'expert judgement' (dus wetenschappelijk drijfzand) van een relatief kleine groep protagonisten van de AGW-hypothese binnen het IPCC.
Ten slotte gaat het rapport voorbij aan de internationale context waarin de onderhandelingen plaatsvinden over een opvolger van Kyoto (een doodgeboren kindje), alsmede aan het feit dat het huidige klimaatbeleid, zowel volgens de AGW-protagonisten als antagonisten geen enkel meetbaar effect heeft op het klimaat, in het bijzonder de temperatuur.
Autoriteiten op welk gebied dan ook ontlenen hun gezag onder meer aan hun weigering om zich eenzijdig te laten informeren. Zij dienen het vermogen te bezitten om de betrouwbaarheid van gegevens te beoordelen en dienen uit een brede stroom van informatie belangrijke elementen te kunnen onderscheiden van onbelangrijke. Wat dat betreft is er m.i. nog aanzienlijke ruimte voor verbetering bij de Royal Society.
Naar mijn gevoel is de discussie in ons land verder gevorderd. Datzelfde geldt sinds kort ook voor Frankrijk, waarover ik
eerder schreef. Inmiddels heeft Vincent Courtillot, een van de meest bekende klimaatsceptici in Frankrijk, daarover een kort verslag geschreven. Zie
hier.
