Vakbonden, u weet wel, die organisaties die alleen bestaan omdat lidmaatschap nu eenmaal
verplicht is, op straffe van ontslag. Of anders wel afgedwongen wordt doordat afspraken met de vakbonden voor iedereen gelden, ook de niet-leden
(zie p. 9 e.v.). Die clubjes die met hun veelal absurde eisen voor extra werkloosheid zorgen onder juist de meeste zwakke werknemers in Nederland: mensen die niet de vaardigheden hebben die passen bij de minimum-looneisen van de Agnes Jongeriussen van deze wereld. En dus werkloos thuis zitten. Verenigingen die kortom alleen opkomen voor het belang van de eigen leden - die niet eens om de bemoeienis gevraagd hebben, maar nu eenmaal verplicht zijn om lid te worden - en ondertussen een dikke middelvinger opsteken naar de rest van de samenleving. De vakbonden dus, die gaan op 29 september 2010 in Brussel
demonstreren tegen de bezuinigingen die verschillende overheden hebben aangekondigd in de strijd tegen de
alsmaar groeiende Europese schuldenberg.
Bezuinigingen, brr! Daar zit geen vakbondsleider op te wachten. Bezuinigen is namelijk, op de lange termijn, goed voor iedereen en dus niet uitsluitend voor de vakbondsleden. Schande natuurlijk, dus vertrekken er in september ook vanuit Nederland wat busjes naar Brussel. Hoe de overheidsschulden afbetaald moeten worden zonder te bezuinigen vertelt de European Trade Union Confederation er niet bij, maar wie het moet betalen staat op voorhand vast: niet-leden. Toekomstige generaties bijvoorbeeld. Of nog beter: de rijken! De boeroeperij van deze clubjes zonder bestaansrecht roept maar weer eens de vraag op wanneer er nou eindelijk eens een einde gemaakt aan het verplichte vakbondslidmaatschap. Werknemers zouden het recht moeten hebben om te kiezen of ze lid willen zijn of niet. U weet wel, vrijheid. Bijkomend positief effect is dat het dan ook meteen afgelopen is met de vakbonden - zonder dwang immers geen leden - en hun niet te verzadigen honger naar steeds meer socialisme.