Thorium: een veelbelovende energiebron?

Wim Siemonsma:

Decennialang worden we geplaagd door groen–ideologen die ons duidelijk willen maken dat er een eind komt aan energie gewonnen uit aardolie/aardgas. Elke vorm van energie moet het zogenoemde groenlabel hebben: natuurlijk gewonnen, geen CO2–uitstoot en vooral duurzaam. De meest voorgestelde alternatieven zijn zonne–energie en windmolens. Zeker in ons land.

Beide alternatieven zijn – zeker op termijn en zonder subsidie van de belastingbetaler – onrendabel. Zonne–panelen zijn zeer zeker in ons land, als ze tegen kostprijs dus zonder subsidie worden geplaatst, pas na 10–15 jaar rendabel. Voor die tijd zijn ze al stuk.

Windmolens zijn volledig onrendabel. Zie de talrijke op DDS geplaatste artikelen daarover. De Groene Rekenkamer becijferde dat de door het huidige kabinet (i.e.: Diederik Samsom) te investeren bedragen voor windmolenparken in 15 jaren ruim 180 miljard euro gaan kosten. Geen probleem want we verhogen toch eenvoudig de lasten voor de burger!?

Als het nu zeker zou zijn dat er een energie–probleem zou aankomen, valt er mogelijk iets voor te zeggen. Maar wat de lieden als Samsom en zijn volgelingen niet wensen te zien is dat het energieprobleem uitsluitend hypothetisch is. Stroomopwekking kan al jaren zonder CO2-uitstoot – met kernenergie. Dus zonder die vermeende vermaledijde effecten op klimaat, AGW, overstromingen etcetera. Sneu mogelijk voor de Groenen, maar wel erg plezierig voor de normale mens. Die hoeft niet per se onnodig belast te worden via milieuheffingen, energieheffingen etcetera. Integendeel: alles kan duurzamer en vooral veel goedkoper. De oplossing is: kernenergie zonder afval. Sleutelbegrip daarbij is: thorium.

Greenpeace en soortgelijke gelovigen hebben met veel subsidie de mensen aangepraat dat kernenergie een groot gevaar vormt. Het gevaar komt evenwel niet van de kernenergie maar van de malloten die daar op tegen zijn. Het is waar dat er enkele rampen hebben plaatsgevonden met kerncentrales. Maar dat is een fractie van wat er aan centrales in de wereld inmiddels is gebouwd. Ook een gascentrale kan ontploffen, kolenmijnen kunnen instorten. Het is net zo iets ergs als water, waarin je ook kunt verdrinken. Toch is water levensnoodzaak.

Al decennia geleden is het principe van de thoriumreactor ontwikkeld. Omdat men in die tijd slechts aandacht had voor uraniumreactors (kernsplitsing ...) en er angst was dat eigenaren van uraniumcentrales de bouwstoffen konden leveren voor kernbommen (denk aan Iran) is die angst voor uraniumcentrales wel begrijpelijk.

Kernenergiedeskundigen (denk dan even liever niet aan Samsom ...) leken zelf niet bang voor hun centrales. Zij kenden de werking en de gevaren, maar die zijn voor de kerngeleerden te beheersen. Een ongeluk als een tsunami in Fukushima is niet aan de kerncentrale te wijten maar aan de natuur, die we nu eenmaal niet onder controle hebben.

En dan komen we bij een zeer belangrijk alternatief: de thoriumcentrale.

Wie even op Google zoekt vindt talloze artikelen die niet alleen de werking van dergelijke centrales verduidelijken maar vooral de veiligheid. Dat in tegenstelling tot kernsplitsingscentrales.

In april van dit jaar gaf het Amerikaanse Congres groen licht aan NASA en de Marine om hun plannen voor de ontwikkeling/bouw van thoriumcentrales te realiseren. China is eveneens koploper. De voorraden thorium zijn globaal bekend: Australië, de VS en Turkije zijn de koplopers. Voor ongeveer 80 dollar per kg kan dit product worden gewonnen. Een thoriumcentrale kan aanzienlijk goedkoper stroom leveren dan centrales op welke andere brandstof dan ook.

Kortom: thorium wordt een alternatief voor de door de Groenen zo verafschuwde kolen/gas/aardolie!

De stichtingskosten van een kleinschalige thoriumcentrale zijn een fractie van de kosten van kolen/gascentrales en zeer zeker van de klassieke kerncentrales. Plaats in Nederland in elke provincie zo'n (door China te leveren ...) centrale en iedereen kan vrijwel gratis stroom afnemen. Ideaal dus voor de ontwikkeling van elektrisch aangedreven auto's.

De veiligheid van dergelijke kleinschalige centrales is optimaal. Zie daarvoor de zeer uitgebreide literatuur. Meltdown is 99,9% onmogelijk en de eventuele gevolgen zijn (in tegenstelling tot klassieke centrales) verwaarloosbaar.

Vanwaar dus die angst voor energietekorten? We moeten bang zijn voor de groendenkers, die angst als leidraad hebben voor hun keuzes. Mijn idee: geen windmolens en zich blauw betalende burgers (gelijk opgaand met salonsocialisten die verdienen aan investeringen in windmolens en subsidies voor allerlei milieuactivistische NGO's), maar: gezond verstand. Thoriumcentrales dus!

Aldus Wim Siemonsma.

Zie ook: hier.

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen, zie hier.