Thierry Baudet hekelt de algemene politieke beschouwingen: 'het gaat om de baantjes van politici, niet de inhoud'
Het eerste deel van de algemene politieke beschouwingen duurde weer ellendig lang. De dag was gevuld met politieke opstootjes, ruzietjes, verhalen, monologen en ga zo maar door. Inhoudelijk debat? Neen, daar was vrij weinig sprake van, want het waren vooral clichémomentjes. Geen dialoog of debat, maar twee monologen tegenover elkaar. Thierry Baudet, die als laatste moest optreden, vergeleek de dag met de verhaallijn van Animal Farm.
De leider van Forum voor Democratie begint met een gedicht en een verhaal uit het boek Animal Farm van de Engelse schrijver van George Orwell. Hij hekelt het eigen belang van politici, die alleen bezig zijn met hun volgende baantje. Hij denkt ook dat de Kamerleden vandaag lang met elkaar in debat gingen om het 8-Journaal te halen. "De coalitie luistert niet", zegt Baudet. Hij denkt dat Rutte een andere baan ambieert, leider van de Europese Unie.
Baudet refereerde daarmee ook naar een uitspraak van Alexander Pechtold, die Rutte maande om leiderschap te tonen en op Europees niveau het bestuur in te gaan. Het helpt Rutte in elk geval niet om overtuigend over te komen als die zegt dat hij niet zo een baantje ambieert. Het is voor Baudet reden genoeg om keer op keer in te gaan op de 'ambities' van de Nederlandse premier.
Baudet hekelt terecht de inhoudsloze toneelstukjes van politici op dit soort dagen, maat vervalt tegelijkertijd in een eigen vorm van karikaturaal gedrag. Eerst doet hij iets wat de aandacht trekt, zij het een citaat of een recording, maakt niet uit. Daarna hakt die in op het 'partijkartel', de ongeloofwaardigheid van politici, immigratie en de Europese Unie. Zo erg is het niet, maar het is jammerlijk dat als je het zelf hebt over toneelstukjes en schijnvertoningen je daar dan zelf aan meedoet.
Het neemt niet weg dat Baudet gelijk heeft over de rollen van de oppositie en de coalitie op een dag als deze. De coalitie vormt één front en de oppositie krijgt niets voor elkaar en is aan het blaten aan de zijkant. Geen dualisme, maar monisme. Het is de kern van het probleem en het fundament van het wantrouwen van kiezers tegenover de politiek. Ik ben bang dat het nog lang niet zal veranderen. Het Kabinet laat trots de 'groeipercentages' zien, maar als je kijkt naar het geheel dan is het lachwekkend. Iets meer dan een procent groei voor iedereen. Het is zeker niet slecht, maar ook niet iets om mee te coquetteren.
