Theresa May en Jean Claude Juncker hebben een gemeenschappelijk belang: 'de boel bij elkaar houden'
De Britse premier Theresa May heeft gedreigd de Brexit voor onbepaalde tijd op te schorten als het parlement niet akkoord gaat met het principeakkoord zoals deze nu voor politieke besluitvorming van het Lagerhuis voorligt. Afgevaardigden zijn niet tevreden met de plannen van de regering May. Niet verrassend natuurlijk. Kritiek komt van alle kanten: ook van binnen haar eigen partij. Dat Mays regering nog staat in het verdeelde Verenigd Koninkrijk is bijzonder knap. Opgezadeld met een groot aantal problemen probeert ze het verdeelde koninkrijk bij elkaar te houden. Hetzelfde probeert Juncker in Brussel. Of het gaat lukken is maar afvragen. Historisch is het nu al.
Sommige criticasters vergeleken de huidige Brexit-deal zelfs met het document waarmee de Britse premier Chamberlain in 1938 thuiskwam na de Conferentie van München, waarna Hitler een deel van het toenmalige Tsjecho-Slowakije inlijfde. Pijnlijk en daarom reist May af naar de hoogste baas van de Europese Unie (EU): Jean Claude Juncker om de 'scheidingsakte' te tekenen. Twee belangrijke speerpunten van de Brexiteers zijn het terugvorderen van zeggenschap over de eigen buitengrenzen en het besparen van kosten aan de gezamenlijke EU-begroting. Zo gaven de Britten voor de beleidsperiode 2007 - 2013 ongeveer 77 miljoen euro uit aan de algemene begroting van de EU. Druppel op een gloeiende plaat dus. Het speerpunt van de Britten en dan met name de conservatieven, moet dus wel migratie zijn die vanuit de Europese Unie wordt aangewakkerd. Immers de EU doet te weinig om haar buitengrenzen (Schengen) te beschermen.
https://twitter.com/theresa_may/status/1064532472933859330
Daarom 'moet de deal' doorgaan volgens de Conservatieven. Behalve dan voor Jeremy Corbyn, die maakt een karikatuur van het document en vraagt om een onrealistische oplossing. Hij wil zelfs een nieuw referendum, al is het niet gek een referendum te organiseren over het uiteindelijke document. Maar voor het zover is probeert May haar deal te redden en reist ze weer naar het vasteland om 'meer gedaan te krijgen bij de EU'. Voor Juncker is die verdeeldheid handig, tenminste daar lijkt het op. Het is waarschijnlijk dat de EU haar troeven achter de hand heeft gehouden, wetende dat het Verenigd Koninkrijk intens is verdeeld.
De Europese Unie is dat veel minder in dit geval, alle EU-landen hebben een gezamenlijk belang: zo min mogelijk schade en zoveel mogelijk winst. Waar het echter mis kan gaan is wanneer er een divergentie ontstaat tussen het EU-belang en de individuele belangen van lidstaten. Daarom lijkt het niet waarschijnlijk dat die troeven van de EU zelf zwak zullen zijn, de eenheid bewaren op het vasteland is immers lastiger dan op een eiland. Als één lidstaat haar eigenbelang vooropstelt dreigen weer nieuwe problemen.Van het laatste lijkt nu al sprake.
Ondanks dat Gibraltar meer in de invloedssfeer van Spanje dan het Verenigd Koninkrijk ligt, willen de Britten de enclave niet kwijt. De Spanjaarden willen het stukje land maar al te graag. Die lieten gisteren al weten het plan van May af te keuren. De reden hiervoor is simpel: Spanje wil bloed zien. Ook andere landen hebben kritiek op de huidige deal, waaronder Denemarken en Nederland vanwege de wijze waarop de visserijrechten worden gedefinieerd. Afwachten dus en zien hoe Juncker de boel bij elkaar kan houden. Want dat is uiteindelijk wel zijn taak. Toch? Daarin staat May en Juncker meer met elkaar op gelijke voet dan het op het eerste ogenblik lijkt.
