Begin 2002 kwam het Britse zakenblad The Economist met een special over Nederland, dat tot het best bestuurde land ter wereld werd uitgeroepen. Er werd geen woord gewijd aan de veenbrand (de opkomst van Pim Fortuyn) die toen al woedde. Hilariteit alom, en een bewijs dat je niet alles moet geloven wat buitenlandse media (ook de beste) over je schrijven. Maar invloedrijk is The Economist wel, voor zover 'MSM' nog invloedrijk kunnen zijn: het blad wordt wereldwijd gelezen en vooral in de VS.
Deze week heeft het blad weer artikelen over Nederland,
over het nieuwe kabinet, dat nogal lui op gezag van één bron (Sweder van Wijnbergen) wordt afgeserveerd omdat het te weinig economische hervormingsmoed (
dutch courage) aan de dag zou leggen, en over Geert Wilders, die als een
valse profeet wordt geportretteerd. In een cartoon staat hij afgebeeld met een dikke blonde kop (zijn geblondeerde hoofd blijft in het buitenland aandacht trekken), waarbij hij sprekend op Slobodan Milosevic lijkt (die in Scheveningen terecht heeft gestaan, al wordt daar verder geen woord aan gewijd).
Je kunt je aan beide artikelen storen, want ze zijn vreselijk eenzijdig en betweterig, zoals The Economist op mindere momenten kan zijn. Het Britse zakenblad staat voor de vrije markt, vindt dat alle staten (zelfs de meest liberale) altijd nog flink wat hervormingsarbeid te verrichten hebben, en ondersteunt een ongebreidelde immigratie die nergens ter wereld voor realistisch wordt gehouden. Op het gebied van de multiculturaliteit legt het blad de laatste jaren in naam van de globalisering een onbekommerdheid en naïveteit aan de dag die je rustig studentikoos kunt noemen. Maar de eigentijdse politiek draait ook om 'beeldenstrijd' (dat hoef je Wilders niet uit te leggen), en die beeldenstrijd verloopt voor Geert en Nederland nogal ongunstig.
Het zal wel loslopen met de reputatieschade voor Nederland in het buitenland als het kabinet-Rutte eenmaal op gang is gekomen. Er zal ook geen kaas minder om worden verkocht. Maar ondertussen werpt Geert zich op als islambestrijder van internationale allure (zie zijn redes in New York en Berlijn), en met zo'n aangescherpt mondiaal profiel roept hij nieuwe, machtige vijanden op. Niet alleen in de moslimwereld, maar ook binnen het Westen zelf. De regering-Merkel is (waarschijnlijk terecht) bevreesd voor besmettingsgevaar en een blad als The Economist komt er zelf weliswaar niet helemaal uit, maar vindt de aanvallen van Wilders op de islam en de Koran 'dangerous stupidity' die de westerse beschaving die Wilders pretendeert te verdedigen kan ondermijnen. Dat is sterke taal, die niet zomaar als demonisering kan worden afgedaan. Zelfs als je het daarmee niet eens bent, of The Economist tenenkrommend politiek correct vindt (de Britse kwaliteitspers kan dat zijn), dan nog is het iets om rekening mee te houden. Nederland is namelijk geen Oostenrijk, waar je een Haiderpartij als een soort lunatic fringe kunt verwachten en kunt wegzetten.
Nederland is een van de meest liberale en progressieve landen ter wereld (althans in de internationale beeldvorming), en als juist dáár een halve edelgermaan (opnieuw in de beeldvorming) opstaat, ook al is die nog zo pro-Israël (wat in het huidige Europa ook niet overal een aanbeveling is), dan kom je onder een vergrootglas te liggen. Ik heb weleens het idee dat dit in Nederland, waar we allang aan Wilders gewend zijn en graag onbekommerd zeggen wat we denken (dutch tolerance en meer van dat fraais), wordt onderschat, door vriend en vijand. Ik leid dat onder andere af aan de (mijn woorden) stupide onnozelheid waarmee op deze site verheugd wordt geconstateerd dat ook Duitsland nu 'eindelijk wakker' begint te worden en een inhaalslag lijkt te gaan maken op het gebied van islamkritiek en de gebrekkige integratie van immigranten. Samen op tegen de islamisering! Naar mijn onbescheiden mening moeten we dat debat aan de Duitsers zelf overlaten en is het géén Nederlands belang om dat vanuit Nederland op enigerlei manier te willen aanmoedigen. Want Duitsland kent zo zijn eigen geschiedenis met zijn eigen verongelijktheden, die afwijken van de Nederlandse. En dat kan beter zo blijven.
Of 'onze Geert' wel of geen valse profeet is, moet iedereen zelf beoordelen. Maar als hij zijn nationale bevrijdingsboodschap gaat internationaliseren (kwaadwillenden zullen zeggen: 'germaniseren', want Nederland gaat het nu 'op z'n Deens' doen), haalt hij geesten (en tegenstanders) uit de fles die hij beter niet kan mobiliseren. Voor hemzelf niet, en voor Nederland niet.