Maxima slaat wartaal uit over overleden paus

Maar het antwoord dat volgde? Dat was zo warrig, zo nietszeggend, en tegelijkertijd zó onthullend dat het hele land er van op z’n achterhoofd krabde. Onze geliefde koningin Maxima zei letterlijk:

"Ja, maar natuurlijk, maar ik vind het zo geweldig. Weet u, in al onze gesprekken met hem, was voor hem gemeenschap zo belangrijk. En ik denk dat het in die geest goed is dat wij hier met elkaar zijn en dat wij samen toch momenten vieren. Dat wij samen toch bij elkaar zijn, ook in momenten van verdriet. Het is zo ontzettend belangrijk dat wij hier zijn."

Laten we dit even ontleden. Ja, ze had er "natuurlijk" graag bij willen zijn. Maar ook: ze vindt het geweldig om op Koningsdag in Emmen te staan. En daarom is het "in de geest" van de paus om feest te vieren terwijl hij wordt begraven. Wat?

Dit is geen diplomatiek antwoord. Dit is pure wartaal. Het lijkt wel alsof ze tijdens het spreken haar eigen zinnen improviseert op basis van vage herinneringen aan managementtrainingen en spirituele slogans. Dat ze het over "gemeenschap" heeft, terwijl het hier om een plechtige uitvaart gaat, maakt het des te ongemakkelijker.

Een koningin hoort op zulke momenten boven de partijen te staan, een baken van waardigheid en besef van traditie. In plaats daarvan krijgen we een woordensalade die meer thuishoort bij een RTL4-soapster dan bij het staatshoofd van een koninkrijk.

En ja, misschien is het formeel de taak van Willem-Alexander om bij zulke staatsaangelegenheden aanwezig te zijn. Maar als Maxima zélf erkent dat ze een band had met de paus, dan is haar afwezigheid des te schrijnender. Wat zeg je daarmee als katholieke vorstin? Dat Emmen op Koningsdag belangrijker is dan Rome op de dag van de pauselijke uitvaart?

Zelfs al zou je willen zeggen: ze moest erbij zijn voor het volk, voor het feest, voor de traditie. Dan nog geldt: haar antwoord had helder, waardig en oprecht kunnen zijn. Een simpel "Het spijt me dat ik er niet bij kon zijn, maar mijn hart is in Rome vandaag" was genoeg geweest. Maar nee. In plaats daarvan gooit Maxima een soort "samen-gevoel-woordenspin" op tafel waar niemand iets van begrijpt.

Maxima toont opnieuw dat de koninklijke familie steeds verder afdrijft van haar eigen morele kompas. Wanneer het er echt toe doet, kiest men liever voor vrolijke kiekjes in oranje dan voor een serieuze, internationale ceremonie van geloof en verbinding.

Voor een katholieke koningin die ooit zoveel morele en spirituele diepgang suggereerde, is dit een bijzonder pijnlijk moment. En voor ons als burgers? We mogen ons afvragen: voor wie zijn ze er eigenlijk nog?