Michael van der Galien is hoofdredacteur en eigenaar van De Dagelijkse Standaard (DDS). Foto: eigen foto.
-Column Michael van der Galien- Johan de Witt: De Nederlandse Held Die We Moeten Herdenken
Er zijn in onze geschiedenis maar weinig mannen die werkelijk de titel 'held' verdienen. Echte leiders. Echte patriotten. Geen baantjesjagers, geen gladde carrièrepolitici die buigen voor de waan van de dag, maar mensen die met visie, moed en vastberadenheid ons land naar grotere hoogten hebben geleid.
Johan de Witt is zo'n man. Een echte Nederlandse held. En het is werkelijk schandalig dat we hem niet elk jaar op scholen, in de politiek én in de media herdenken zoals hij verdient.
Een staatsman die Nederland groot maakte
Johan de Witt was geen ordinaire machtswellusteling. Hij was een staatsman in de puurste zin van het woord. In de 17e eeuw – onze Gouden Eeuw – stond hij aan het roer van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. En onder zijn leiding beleefde ons land een ongekende bloeiperiode: handel, wetenschap, kunst – overal straalde Nederland.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Sluit je aan bij duizenden DDS-lezers. Geen spam. Alleen eerlijke updates, scherpe opinies en onmisbare analyses. Meld je hier aan voor onze nieuwsbrief.
De Witt geloofde heilig in de kracht van de burger, in economische voorspoed, en in de vrijheid van de Republiek. Niet de macht van een koning, niet het juk van een vorst, maar zelfbestuur. Dat was zijn ideaal. Zijn visie op bestuur was lichtjaren vooruit op zijn tijd.
Vergelijk dat eens met de politici van nu. Wat een verschil. Waar De Witt werkte aan de opbouw van een vrije republiek, richten moderne politici zich vooral op controle, op onderwerping aan Brussel, op het verzwakken van ons nationale karakter.
Een tragisch einde, een schandvlek op onze geschiedenis
En hoe bedankte Nederland hem? Hoe eindigde deze grote patriot? Op de meest afschuwelijke manier denkbaar.
In 1672 – het Rampjaar – werd Johan de Witt samen met zijn broer Cornelis letterlijk aan stukken gereten door een woedende, opgejutte menigte in Den Haag. Niet alleen vermoord. Niet alleen gelyncht. Nee, hun lichamen werden verminkt, verbrand, en zelfs deels opgegeten.
Een schandvlek op onze nationale geschiedenis. Niet de held werd geëerd, maar het gepeupel, de domheid, de angst en de manipulatie kregen vrij spel.
En wie profiteerde? De Oranjes. De monarchisten. Zij die wél geloofden in onderdanigheid in plaats van in vrijheid. In het aanbidden van een kroon in plaats van in het koesteren van een vrije republiek.
Tijd om hem te eren – elk jaar opnieuw
Het is werkelijk te gek voor woorden dat we in Nederland nog steeds geen nationale dag hebben ter ere van Johan de Witt. Geen jaarlijkse herdenking. Geen verplichte aandacht op scholen.
Onze kinderen leren alles over slavenhandel, over ‘zwarte bladzijden’ uit onze geschiedenis – want dat past zo lekker in het moderne zelfhaatnarratief. Maar échte Nederlandse helden? Mannen als De Witt, die hun leven gaven voor vrijheid en vooruitgang? Die worden vergeten, genegeerd, of weggewuifd als "moeilijk" en "ouderwets".
Dat moet veranderen.
Elke Nederlander zou moeten weten wie Johan de Witt was. Wat hij voor ons land heeft betekend. Wat zijn visie inhield. En waarom zijn brute dood ons nog altijd iets te zeggen heeft: namelijk dat vrijheid nooit vanzelfsprekend is, en dat ware leiderschap zeldzaam en kwetsbaar is.
Laten we zijn voorbeeld volgen
Johan de Witt verdient meer dan een tentoonstelling in een museum. Hij verdient nationale erkenning. Elk jaar opnieuw. In de klaslokalen, op het Binnenhof, en op straat.
Zijn leven – en zijn dood – zijn een les voor ons allemaal. Een les in moed. In visie. In de strijd voor een vrij en welvarend Nederland.
Laten we die les eindelijk serieus nemen.
Sluit je aan bij duizenden DDS-lezers. Geen spam. Alleen eerlijke updates, scherpe opinies en onmisbare analyses. Meld je hier aan voor onze nieuwsbrief.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten