Telkens als de moeder een kind krijgt, geeft ze het weg aan dit gezin. Wacht tot je hun ontroerende verhaal leest

Hun verdriet zorgt ervoor dat ze iets prachtigs doen.

Melissa en Scott zijn een prachtig stel. Tien jaar geleden trouwden ze, en het eerste waar ze aan dachten waren kinderen. Melissa had al een dochter uit haar eerste huwelijk, maar helaas lukte het haar en Scott maar niet om samen kinderen te krijgen, tot hun grote verdriet. Toen ook IVF niet werkte, besloten de twee om naar adoptie te kijken. En dat liep anders af dan ze ooit hadden kunnen dromen...

In 2004 kwam hun droom uit. Een jongetje van 3 jaar oud en zijn 22 maanden oude broertje hadden een nieuw thuis nodig. Melissa vertelt hoe het was om pleegkinderen in huis te nemen:

"We wisten niet echt wat we moesten verwachten, en zij ook niet. Ze waren een beetje bang. Maar we leerden van elkaar, en ze hebben onze harten veroverd. Zelfs na een week konden we ons al niet meer voorstellen dat we ooit zonder hen zouden leven."

Korte tijd later kregen Scott en Melissa een telefoontje. Wat blijkt? De moeder van hun twee pleegzoons is weer in verwachting. Omdat de moeder verslaafd is aan drugs, is ze zelf niet in staat om het kind op te voeden. Melissa zegt:

"Hij werd te vroeg geboren, met een hazenlip, en in de baarmoeder was hij blootgesteld aan drugs, dus dat kleine mannetje had nog een lange weg te gaan. Maar hij hoorde er net zo bij als zijn andere broers, dus natuurlijk zeiden we 'ja'."

Melissa en Scott hadden nu dus drie zoons uit hetzelfde gezin. Maar daar hield het niet bij op. Er komen nog vijf kinderen bij. Telkens als de biologische moeder weer zwanger wordt, gaan de kinderen naar hun broertjes. Scott en Melissa waren altijd bereid om de kinderen op te nemen, vanwege de drugsverslaving van hun moeder.

"Scott en ik hebben er nooit een discussie over gehad. We zeiden altijd direct ja."

De laatste baby is Zayn. Hij is geboren met het syndroom van Down, en is vorig jaar officieel geadopteerd door Melissa en Scott net als zijn zeven broers.

De ouders kregen dus absoluut meer dan waar ze ooit van hadden gedroomd, en sommige mensen begonnen zich zelfs af te vragen of ze gek waren geworden om zoveel kinderen te adopteren. Melissa legt uit:

"Mensen vroegen zich af of ik wel helemaal goed bij mijn hoofd was. En het gebeurde ook weleens dat ikzelf overweldigd was door hoe snel onze levens compleet waren veranderd. Maar iets in me vertelde me altijd dat de kinderen samen moesten blijven."

Melissa's dochter uit het vorige huwelijk had vast niet verwacht dat ze er opeens acht broers bij zou krijgen in tien jaar tijd!

De familie was er zo heilig van overtuigd dat alle broers in hetzelfde gezin moesten opgroeien, dat ze niet aarzelden om zoveel kinderen te adopteren. Ze hadden enorm veel verdriet omdat ze samen geen kinderen konden krijgen, maar ze wisten dat verdriet om te zetten in iets prachtigs en positiefs!