Oké Sylvana: even rustig in- en uitademen graag, zó erg is het andere geslacht nou ook weer niet hoor. Echt waar.
Sylvana Simons laat weer eens van zich horen, en hóe. De wereld was - en is - deze week in de ban van de seksuele uitspattingen van Harvey Weinstein en mannen zoals hij, en ook tante Syl moest daar natuurlijk een duit in het zakje doen.
Het was natuurlijk vantevoren duidelijk dat zij mannen stevig door het slijk zou gaan halen: dat zijn we immers wel gewend van deze "RACISME!!!"-dame. Toch had zelfs ik zo'n overtrokken reactie niet verwacht. Hier komt het dan: eigenlijk zijn alle mannen schuldig aan aanranding van vrouwen.
Jawel, dat denkt ze echt. Simons deelde vandaag op haar Facebook een link naar een artikel waarin dit wordt gesteld. Dat is tegenwoordig heel typisch voor haar: waar ze vroeger nog de moeite nam om zelf een stuk in elkaar te zetten, haakt ze tegenwoordig liever aan bij bestaande stukken. Dat maakte de boodschap die daar verkondigd wordt echter niet minder de hare, zoals het bijschrift bij haar bericht - een quote uit het artikel - wel duidelijk maakt:
Eerder vandaag riep ik - niet als enige overigens - al op om deze campagne wat nuttiger te maken. #MeToo op je tijdlijn of Twitterfeed zetten is natuurlijk een statement van jewelste, maar doet verder niet zoveel als je de dader, daad en andere belangrijke omstandigheden alsnog in het midden laat. Dan komt die schoft er namelijk nog steeds mee weg, en blijft het bij een misdrijf dat wel een slachtoffer, maar geen dader kent.
John Pavlovitz, de schrijver van het stuk dat Sylvana deelt en ongetwijfeld iemand met een stevig minderwaardigheidsprobleem, is het daar zachtgezegd niet mee eens. Volgens hem zouden vrouwen zich juist nóg kwetsbaarder opstellen als ze meer informatie zouden geven. Dat is misschien zo, ja. Maar beantwoord dit dan eens, John: wat voor meesterdetective heb je nodig om die daders te vinden en aan te pakken als je enkel "#MeToo" als informatie hebt? Enfin.
In plaats daarvan zouden de mannen van deze wereld zich kwestbaar moeten opstellen, het boetekleed moeten aantrekken en luidkeels een mea culpa moeten houden:
No survivor of violence should be compelled to unearth their hidden scars in order to reach those responsible for them. Men, the onus should not be on women who have been harassed or assaulted, to expose themselves to further injury just to show us the scale and the depth of our own sickness. This is our responsibility. We should be the ones doing the soul excavation and the mirror-gazing, and we should be the ones now openly confessing our #MeToo’s, in these moments when the world is watching.
We should be the ones making ourselves vulnerable; the ones sharing with our circles of friends, loved ones, business associates, church friends, and social media acquaintances; how complicit we are in this vile epidemic.
Oké mannen: spreek dus vanavond nog af met je voetbalteam en biecht tegenover elkaar op hoe verschrikkelijk je je hele leven wel niet gezondigd hebt, wat een slecht mens je bent, hoe erg je telkens maar weer... ja, telkens wat doet eigenlijk?
Ik zal wel een uitzondering zijn hoor, maar ik kan me niet herinneren dat ik een vrouw ooit aangerand of anderzins seksueel geïntimideerd heb. Toch ben ook ik, en de halve wereldbevolking met mij, schuldig - aldus Pavlovitz. Alles wat ik doe houdt namelijk een wereld in stand die andere mannen in staat stelt om zulk walgelijk gedrag te vertonen:
Guys, while we may not believe we have committed direct acts of violence against women (however given the statistics, this is quite likely), we have each participated in a culture of misogyny and sexism that continues to victimize and traumatize, to steal safety and generate fear, to deny humanity and to cultivate disrespect. We are fully complicit in these #MeToo stories, whether we have intentionally acted, contributed unknowingly, nurtured with our silence, multiplied with our laughter, our cosigned with our credit cards.
Jawel: het is weer typisch een drogrede die gevoerd wordt door iemand die het vertikt om eigen verantwoordelijkheid te onderkennen. Het spijt me zeer, maar als een van mijn vrienden een vrouw zou aanranden is dat toch echt zijn schuld: waarom zou het opeens de mijne zijn? Hij is toch echt degene die op het idee kwam, hij randde die vrouw aan en hij mag de volle consequenties daarvan dragen. We zijn allemaal mensen met gezond verstand die heel goed zelf kunnen bedenken wat goed en wat slechts is. Neemt iemand de foute beslissing dan heb je ook elk recht om hem aan te pakken, maar laat toch in hemelsnaam anderen daarbuiten: als je namelijk op zo'n 'iedereen is schuldig'-pad gaat fietsen, houdt het nooit meer op.