Sylvana Simons bewijst haar achterban veel kwaad. Liever zegt zij: pas je aan en doe je stinkende best!

Op De Dagelijkse Standaard wordt veelvuldig en uitgebreid verslag gedaan van de bagger die Sylvana Simons, Jeffrey Afriyie, Akwasi, Gloria Wekker enzovoort over ons uitstorten. Gelukkig kan het ook anders. Jonathan Bouma (50) groeide op als zwart adoptiekind in een gezin in Baarn. Bouma is de naam van zijn adoptie-ouders. Hij is nu de financiële man achter diverse start-ups. In een geweldig interview met het FD zei hij afgelopen week: “Blanke mensen worden óók niet altijd aardig bejegend,” zegt hij en voegt toe zich nooit ‘anders’ te hebben gevoeld: “Je bent zelf voor minstens 50% eigenaar van hoe mensen jou zien.”

Hij was één jaar toen hij vanuit Zuid-Korea naar Nederland geadopteerd werd: “Ik denk dat niemand mij ziet als iemand met een andere achtergrond. Dat komt door mijn attitude.” Ook in zijn loopbaan was zijn biologische achtergrond geen factor. Hij werkte bij PWC, XS4ALL, Monsterboard, Casema en Trifork: “Ik gedraag me niet als minderheid. Met rastahaar en een hoodie zou ik een vooroordeel bevestigen. Het is heel gemakkelijk om te zeggen: ik heb toch geen kans, want ik ben bruin. Iedereen heeft kansen. Alleen moet jij misschien iets anders doen of iets harder werken.” En: “toen ik bij PWC werkte liep ik er nog keuriger bij dan collega’s. Men ziet niet mijn kleur maar ze zagen een heel kjeurig ventje binnenkomen.”

“Ik ben nooit geweigerd voor de deur bij de disco. Ik rijd al twintig jaar mooie auto’s, maar ben nog nooit zonder aanleiding aan de kant van de weg gezet. Ik ben wel twee keer van de weg gehaald, maar dat was vanwege te hard rijden. Die agenten waren heel beleefd. Het is een wisselwerking. Als ik niet denk: het is vanwege mijn kleur, dan denken zij dat ook niet. Dat geloof ik echt. Ik denk niet in hokjes. Mijn kinderen hebben geen last van discriminatie. Echt, je bent voor minstens 50% eigenaar hoe mensen je zien. Ook in de VS heb ik geen discriminatie ervaren. Blanke mensen worden ook niet altijd aardig bejegend. Tja, life is tough. Ik ben ook niet voor positieve discriminatie, want die leidt tot negatieve discriminatie. Als je zegt dat alleen vrouwen mogen solliciteren, sluit je mannen uit. Wie alleen bicultureel aanneemt sluit witte Nederlanders uit. Dat moet je toch niet willen?”

En zo gaat dit gesprek twee en een halve pagina’s door. Wat een herademing is deze gozer! Ik ben het helemaal met Bouma eens: “Je imago is je beste amigo.” Aangepast gedrag vertonen en stinkend je best doen, daar gaat het om.

Mijn beste vriend was veertig jaar lang een zwarte Surinamer. Hij had dezelfde benadering als Bouma. Ik heb al die jaren nog nooit meegemaakt dat hij gediscrimineerd werd. Ja, behalve die ene terloopse sneer in een café. Ik heb nog steeds spijt dat ik er toen niet bovenop gesprongen ben. Helaas, sommige zaken kun je nooit meer terugdraaien. Ik ben er van overtuigd dat of je gediscrimineerd wordt voor het grootste deel van je eigen gedrag afhangt. Nederlanders zijn allerminst een discriminerend volkje. Stupide zijn al die witte bestuurders die anders menen, en hun eigen nest besmeuren. Het is niet waar!

Sylvana Simons bewijst haar achterban veel kwaad door haar houding. Neem nota van Jonathan Bouma’s attitude: pas je aan en doe je stinkende best.

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.