Sigrid Kaag (D66) is niet verbindend

“Ik verafschuw alles wat u schrijft, maar ik zou mijn leven ervoor geven dat u het kunt blijven schrijven”, aldus de Franse Verlichtingsdenker Voltaire (1694-1778). “Maar dit enkel als u het met mij eens bent”, lijkt Sigrid Kaag (58), minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking eraan toe te voegen.

In haar optreden in het tv programma Buitenhof (6 september 2020) en bij haar aanvaarden van het lijsttrekkerschap staat het woord ‘verbinden’ centraal. Ze zegt “in Nederland is er polarisatie op identiteit, jong-oud, gezond-ziek, nieuwkomers en achterstand op de arbeidsmarkt.” Ze wil verbinden, want “iedereen hoort erbij en we sluiten niemand uit”. Maar uitsluiten doet ze volop. Want ze verklaart “nee, we gaan ons niet verbinden met PVV en Forum voor Democratie.” Opvallende uitspraken voor een partij die ‘Democraten 66’ heet. Ze sluit niet alleen deze twee partijen uit, maar impliciet de honderd duizenden kiezers die op die partijen stemmen. Hoe wil Kaag premier worden als ze de tweede partij van ons land uitsluit? ‘Iedereen hoort erbij, we sluiten niemand uit’, maar die honderd duizenden kiezers blijkbaar wel. Die ‘deplorables’ (Hillary Clinton) verwerpt ze en kijkt erop neer. Kaag is superelitair.

Kaags partijgenoten zijn niet bepaald het toonbeeld van verbinden en tolerantie. De militante minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap Ingrid van Engelshoven stelt: “we gaan afrekenen met mannen”. Recent voegde ze de daad bij het woord: “op universiteiten zijn te veel witte mannen; dat ga ik veranderen’. ‘White supremacist’ en ‘white privilege’, ‘mannen’. Dit is onverbloemd racisme. Begrijpt Van Engelshoven dat niet of wil ze per se raciste zijn? Haar uitspraken refereren aan de Critical Race Theory (zie mijn DDS-artikel) vanuit de VS. En ook hier worden managers ermee geïndoctrineerd via Diversiteitscursussen resulterend in ‘diversity officers’.

Hoe bestaat het dat Van Engelshoven – nota bene minister - deze uitspraken vrijblijvend kan doen? Dit in gedachte dat Wilders jaren terechtstond voor zijn ‘minder Marokkanen’-uiting. Hier wordt met twee maten gemeten! Maar daar zijn we allang niet meer verbaasd over (zie nu weer Grapperhaus). Ik heb op deze site beschreven hoe identiteitspolitiek een existentiële bedreiging vormt van Westerse normen en waarden. D66 vormt als vehikel ervan voor ons land een existentiële bedreiging. Filosoof Christopher Hitchens (1949-2011): “How far the termites have spread and how long and how well they have dined”.

Van Engelshoven heeft een identieke knuppel in het culturele hoederhok gegooid. Te weinig inclusie? Weg ermee! Haar partijgenoot en collega Sophie in ’t Veld, in het Europeees Parlement actief voor de Europese zaak, roept in een discussie over Europese integratie tegen Forum collega Derk Jan Eppink “flauwekul”. In het Parlement toont deze dame zich zeer intolerant over Brexit. Iedereen die het met In ’t Veld niet eens is mag op een handgebaar van haar rekenen, een met moeite ingehouden middelvinger. D66’ers zijn niet een toonbeeld van inclusie maar van uitsluiten en botte intolerantie.

Tegenwoordig is het in politiek-correcte kringen gebruikelijk om te zeggen dat wie het hartgrondig met iemand oneens is, zich ‘intolerant’ opstelt, of ‘je ontzegt de ander het recht op diens mening’ of ‘je polariseert’. Of, je bent ‘xenofoob, antisemitisch en vrouwonvriendelijk’, aldus Sigrid Kaag in Buitenhof naar aanleiding van PVV en Forum. Merkwaardige uitlating. Want er is alle aanleiding om het identiteitsbeleid van de ministers Van Engelshoven en Koolmees marxistisch en discriminatoir te noemen op basis van het wettelijk strafbaar (positief) discrimineren naar LHBGT. Rector Frank Baaijens van TU/e ondervond dit aan den lijve. Ik heb op deze site uiteengezet dat er bij identiteitsbeleid sprake is van het in collectief raciale hokjes plaatsen van mensen. Het gaat ten kosten van ambities en vaardigheden van individuen. Het beleid van D66 mag met reden racistisch genoemd worden.

Maar ben ik daarin eigenlijk nog te mild? Want waaraan doet dit denken? Aan een niet zo ver verleden, als een minister zegt dat ze wil afrekenen met mannen en dat er op universiteiten te veel witte mannen zijn en dat ze dat gaat veranderen. Inderdaad, de uitlatingen van Van Engelshoven gaan in de richting van fascisme. Hoe diep zijn we gezonken?

Maar het is natuurlijk veel makkelijker met de vinger naar de ander te wijzen zoals Kaag doet, die twee verderfelijke partijen. Ze meent dat “het debat is verruwd” en ze wil “dat met respect en integriteit politiek bedreven wordt”. Wow! Wat goed! Maar interviewer Pieter Jan Hagens noemt dit ‘een open deur, want dat wil toch iedereen”?! Tikkeltje hypocriet is ze inderdaad wel. Kaag pareert met “verbinden is het aandragen van oplossingen en verantwoordelijkheid nemen”. Nou, voor Kaag is er buitengewoon veel werk aan de winkel binnen haar eigen partij. We hopen dat ze daar oplossingen aandraagt en verantwoordelijkheid neemt. Daar horen we haar natuurlijk niet over. Oogkleppen ophouden. Ze heeft eerder gezegd dat het goed gaat met de integratie in ons land. Hoe dik is dan het bord voor haar hoofd, na alles wat we deze zomer hebben meegemaakt... Maar ja, hoe kan het ook anders voor iemand die er (nog) geen notie van heeft wat er in ons land speelt, omdat ze altijd in hoger sferen in het buitenland was.

Sigrid Kaag zegt democratie hoog in het vaandel te schrijven, maar ‘de kroonjuwelen zijn nog niet ingevuld omdat er nu andere prioriteiten zijn’. Ah, vandaar dat er niets van terecht is gekomen al 54 jaar. Democratie is de maatschappijvorm waarin maximale ruimte bestaat voor verschillen van inzichten. D66 presenteert zich als voorvechter van veelvormigheid. Maar ‘the proof of the pudding is in the eating’. Het beleid van D66 leidt ertoe dat ambities niet waargemaakt kunnen worden. Ze worden bij deze partij niet serieus genomen. De beleidskeuzes zijn er juist tegengesteld aan.

Kaag is van een partij die bij uitstek niet verbindend is, maar marxistisch, racistisch en flirt met fascisme. Ze zou op ‘denkles’ (zie Sebastien Valkenbergs “Op Denkles, hoe wapenen we ons tegen ‘iedereen heeft zijn eigen waarheid’ en andere modieuze denkbeelden”, 2015) moeten. Of ben ik nu aan het polariseren?

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.