De Arabische lente heeft heel wat gespuis laten bovendrijven.
Zoals deze man, die lid is van de Salafistische fractie in het Egyptische parlement. Tijdens een doodgewone discussie zoals die wel meer gevoerd worden in parlementaire organen over de hele wereld begint de salafist ineens een gebed te verkondigen. De voorzitter maant hem tot kalmte - want hè, er is een moskee vlakbij, dus waarom moet dat hier? - maar de arrogante salafist steekt gewoon z'n vingers in z'n oren. Hij gaat door met z'n Allah ahkbar en weet ik wat voor Arabische kreten nog verder.
De voorzitter van dit parlement verdient respect voor z'n daad. Een parlement is om te overleggen, een kerk of moskee om te bidden. Als je die twee door elkaar haalt, ben je voor beide instanties respectloos bezig. De salafisten, die deze man hebben afgevaardigd voor een parlementsfunctie, zijn nogal een gestoorde club dus.