Russisch Krim-avontuur is een blunder

Geheel terecht plaatste Dirk-Jan gisteren vraagtekens bij de vermeende meesterstatus van strateeg Poetin. De perceptie van de Russische president is veeleer ingegeven door propagandamateriaal (van Russische en/of EU-hatende hand), dan in zijn werkelijke strategische merites. Buiten halve feiten en regelrechte leugens gedacht, zou Poetin wel eens een strategische blunder kunnen hebben begaan met de inval in de Krim.

De voornaamste erfenis van de huidige Russische president in militair-strategisch opzicht, is waarschijnlijk zijn 'zachte annexatie' van een aantal voormalige Georgische provincies. Sinds 2008 heerst er in Abchazië en Zuid-Ossetië een de facto Russich bewind. Hetzelfde zouden we kunnen zeggen over Transnistrië, tussen Moldavië en Rusland. Als Poetin hetzelfde lukt in de Krim, en het gebied wezenlijk annexeert, heeft hij zijn meesterproef afgelegd, want er wonen in de Krim bijna drie keer meer mensen dan in alle drie andere voornoemde gebieden bij elkaar (2 miljoen) en de internationale druk is ongekend groot.

Echter, onafhankelijk van Poetins intenties en 'endgame' - of hij de Krim daadwerkelijk wil annexeren, of slechts de nieuwe Oekraïense regering wil destabiliseren en de Zwarte Zeevloot veilig wil stellen (wat overigens onwaarschijnlijk is) - betaalt hij een prijs. De prijs voor annexatie is hoger dan voor kortstondig machtsvertoon, maar het Westen zal hem in beide gevallen de rekening presenteren. Vrij letterlijk, want afgezien van de immense diplomatieke schade die Poetin nu aanricht, zal zijn imago - zelfs onder EU-haters - in het Westen kantelen van meesterstrateeg naar kwaadaardige usurpator. 

Wat trekken Poetin en Rusland zich nu aan van het beeld van dat de doorsnee Westerse burger van hem heeft? Als ze slim zijn: heel veel. Een van de redenen waarom Rusland nu ten strijde kan trekken, is vanwege de oorlogskas, die grotendeels is opgebouwd door gas- en olieleveranties, maar ook door buitenlandse investeringen in Rusland. Sinds de escalatie van de Krim-crisis zien we echter dat dat geld met miljarden tegelijk richting de uitgang rent. Daarom krijgt de Moskouse beurs zulke klappen. (En nu Poetin zijn troepen gedeeltelijk terugtrekt, herstellen de beurzen zich.)

De grootte van de Russische oorlogskas is grotendeels afhankelijk van buitenlands geld en buitenlandse vraag naar energie. Een slecht imago in het Westen kost Poetin gewoonweg militaire slagkracht. Het is immers moeilijk uit te leggen te investeren in een agressief en onvoorspelbaar land, dus mijden de buitenlandse investeringen Rusland. Dat is een van de redenen waarom Rusland zich geen langdurige militaire actie in of usurpatie van de Krim kan veroorloven; de diplomatieke en economische schade is te groot. Daarom zijn Poetins militaire schijnbewegingen vermoedelijk bluf, want onhoudbaar. Echter, ook de prijs voor bluf is hoog, want de betrekkingen met het Westen zijn totaal vergiftigd. Sommigen spreken daarom nu al van de grootste blunder in Russische buitenlandse betrekkingen in een generatie.