Emile Roemer heeft de aanval vol geopend op twee partijen: de PvdA en de PVV. Heel gek is dat natuurlijk niet. Feitelijk zijn die partijen elkaars concurrenten. Ze zijn immers stuk voor stuk voor een grote, bemoeizuchtige overheid. De enige punten waarop ze met elkaar van mening verschillen hebben te maken met immigratie en integratie, en met de Europese Unie. Hilarisch genoeg is de PvdA op die punten extreemlinks, de
SP redelijk centristisch, en de PVV 'rechts.' Als we die onderwerpen buiten beschouwing laten zijn ze het op veel onderwerpen juist wél met elkaar eens. De logsiche conclusie: die drie partijen strijden min of meer om dezelfde stemmen, namelijk die van 'de autochtone arbeider.'
Tenminste, dat was in het verleden zo. Tegenwoordig vindt de PvdA
allochtonen immers veel belangrijker. Dat is ongetwijfeld waarom zowel de SP als de PVV de afgelopen jaren flink gegroeid zijn (virtueel dan) terwijl de PvdA steeds meer aanhang verliest.
Bovenstaande in aanmerking nemende is het nogal ironisch dat Roemer de PVV -- een partij die economisch minstens net zo links is als de SP -- ervan beschuldigd
extreemrechts te zijn:SP-leider Roemer gaf in een toespraak tot de leden op de partijraad zowel af op de PvdA als op de ‘radicaal rechtse’ PVV.
Oh, en hij was nog lang niet klaar. Vervolgens beschuldigde hij de PVV er namelijk ook van dat de partij polariseert:
De PVV beschuldigde hij van het ‘tegen elkaar opzetten van mensen’.
Dat komt dus van de man die het mensen die zowaar iets van hun leven proberen te maken stelselmatig afschildert als een stel egoïstische rotzakken die anderen maar wat graag laten verhongeren als ze zelf maar een eurotje meer kunnen verdienen. Mensen tegen elkaar opzetten? Roemer doet niet anders. Sterker nog, het tegen elkaar opzetten van mensen vormt het fundament van de partijideologie van de SP: de klassenstrijd.
Roemer doet er verstandig aan om wat gas terug te nemen. Het is leuk en aardig dat hij gepassioneerd raakt nu de verkiezingen aankomen, maar hij hoeft niet te gaan raaskallen.