Rode Rousseff de slechte verliezer moet niet haar volk bedreigen, maar gewoon haar biezen pakken

Liegen tegen het parlement is in de meeste democratieën een doodzonde. Maar in de verkiezingen liegen tegen je volk - en dan niet over beloftes die je niet kan nakomen, maar gewoon een hele begroting vervalsen - is meer dan genoeg om zelfs een populaire president tot aftreden te dwingen.

De socialistische presidente van Brazilië - Dilma Rousseff - is bepaald geen uitzondering op deze regel. Het lagerhuis stemde al voor de expulsie van diens begrotingsfraudeur-in-chief, en de senaat volgt waarschijnlijk later deze week. Vanaf dan het moment komt er een zogeheten afzettingszaak, die enige weken in beslag kan nemen. Waarschijnlijke resultaat? Einde oefening Roussseff.

Maar Dilma blijft plakken aan haar zetel zoals een bij aan de honing. Ze is nu zelfs internationale organisaties tegen haar eigen land aan het ophitsen. Ze hoopt te bewerkstelligen dat er een internationale blokkade van haar eigen Brazilië komt op het moment dat zij uit haar zetel zou worden gegooid. Eerder deed ze al een - ogenschijnlijk vruchteloze - poging bij de Verenigde Naties. Nu is een Latijns-Amerikaanse handelsorganisatie aan de beurt:

Een afzettingsprocedure vanwege budgettaire doodzones is geen 'coup', zoals Rousseff haar naderende einde als staatshoofd wel noemt. En als president - ook als president met nog maar enkele weken te gaan - dien je je land te dienen. Lobbyen voor economische sancties tegen het land dat je zelf bestuurt is zeker niet in het belang van je onderdanen. Als dat het enige nog is dat haar rest, dan moet de Braziliaanse senaat maar eens vaart gaan zetten achter die afzetting van 's lands meest invloedrijke socialist.