Robert Mikelsons' schaamteloosheid kent geen grenzen
Dat Robert Mikelsons een kinderverkrachter is wisten we al. Maar zelfs nu hij opgepakt is schijnt hij niet te geloven dat hij iets verkeerds heeft gedaan.
Hoe kun je anders dit verklaren:
Het spreekrecht van ouders in de Amsterdamse Zedenzaak staat opnieuw ter discussie. Aanleiding is een arrest dat de Hoge Raad gisteren heeft gewezen in een andere zaak. De advocaten van crèchemedewerker Robert M. zullen de kwestie over het spreekrecht maandag bij de start van het zedenproces aankaarten.
Als je ook maar enigszins spijt hebt van je daden vindt je het natuurlijk geen enkel probleem dat je slachtoffer, of in dit geval zijn ouders, spreektijd krijgen. Je wil dan immers graag je medeleven betuigen, en uitleggen dat je 'echt niet wist wat je deed' en meer van dergelijke onzin.
Maar Robert Mikelsons niet. Nee, deze gek vindt het blijkbaar de gewoonste zaak van de wereld dat je onschuldige kinderen seksueel misbruikt. En dus wil hij dat de ouders helemaal niets mogen zeggen.
Het is te belachelijk voor woorden dat advocaten van verdachten hier een zaak van kunnen maken. Slachtoffers, en als ze minderjarig zijn hun ouders, moeten altijd spreektijd aangeboden krijgen, wat de verdediging daar ook van moge denken.
Jammer genoeg denkt de Hoge Raad daar anders over:
De Hoge Raad bepaalde dat in een rechtszaak rond de moord op een Amsterdamse vrouw in 2007 ten onrechte spreekrecht is verleend aan een goede vriendin van het slachtoffer. Wettelijk hebben alleen slachtoffers zelf of hun nabestaanden spreekrecht.
De Hoge Raad houdt vast aan "een strikte toepassing van deze wettelijke regeling". Het hoogste rechtscollege van ons land concludeert in het arrest: "Een uitbreiding van de wettelijke categorie van spreekgerechtigden behoort tot de taak van de wetgever en gaat de rechtsvormende taak van de rechter te buiten."
Wat mij betreft moet de Hoge Raad de wet zo letterlijk mogelijk interpreteren. Je kunt het 't hoogste rechtscollege van het land dus niet kwalijk nemen dat het hier niet van afwijkt. Wie dan wel? De wetgever, natuurlijk. Het is aan het parlement om hier iets aan te doen.
Beste dames en heren in Den Haag, pas de wet alstublieft zo snel mogelijk aan. Ouders van minderjarigen moeten hun verhaal kunnen delen met de rechter. Zéker in dit soort vreselijke zaken.
