Tot de dood ons scheidt of 'tot we genoeg van elkaar hebben'. Dat is de vraag.
En dus niet "to be or not to be". Niet op Malta, in ieder geval.
Maltezen stemmen vandaag namelijk over het al of niet invoeren van echtscheiding. Als rechtgeaarde liberaal zult u denken: een EU-lid dat nu, in 2011, nog eens hierover stemt? Dat kan toch niet?
Nou, dat kan wel degelijk. De streng katholieke Maltezen kunnen op dit moment namelijk niet van elkaar scheiden. Eens getrouwd, altijd getrouwd; wat je daar zelf ook van moge denken.
Het meest opvallende aan
een artikel over het referendum in de Volkskrant is dat een significant deel van de bevolking eigenlijk geen behoefte heeft aan veranderingen op dit gebied. Blijkbaar zijn veel Maltezen nog roomser dan de paus
. Op dit moment is 32% tegen het wetsvoorstel, 34% voor, en 25% heeft geen mening. Dat laatste kwart zal dus uiteindelijk beslissend zijn.
Overigens ben ik op sociaal gebied geen liberale fundamentalist, maar het lijkt mij evident dat de staat echtscheidingen gewoon moet accepteren. De kerk mag daar anders in staan (de kerk kan dus prima vinden, wat mij betreft, dat men nooit kan scheiden en dat eens getrouwd in de kerk altijd getrouwd betekent 'in de ogen van God' etc.), maar de staat heeft in dat opzicht bitter weinig te willen.