Rechterlijke macht hoeft geen afspiegeling van samenleving te zijn
Behoed de rechterlijke macht voor functie als integratiespeeltje!
In het kader van het programma Holland Doc worden er iedere donderdagavond mooie documentaires uitgezonden op Nederland 2. De afgelopen twee weken stonden (al dan niet bewust) in het teken van de rechtspraak.
Vorige week werd ons een kijkje gegund in het zogenaamde kabinet rechter-commissaris. Een aardige documentaire (waarvan ik echter wel betwijfel of dit nou het beeld is dat de rechtspraak moet uitdragen). Maar gisteravond werd het pas echt interessant. Heel Nederland kreeg namelijk te zien hoe de jonge Marokkaans-Nederlandse juriste Ouafae Bahi haar opleiding tot rechter - de zogenaamde 'RAIO-opleiding' - begint. In een tijd waarin de rechterlijke macht (al dan niet terecht) fors wordt bekritiseerd een gedurfde beroepskeuze als je het mij vraagt.
We zien hoe Bahi als griffier op de sectie strafrecht begint in de rechtbank Zwolle-Lelystad. En eigenlijk gaat het meteen al mis. Bij haar beëdiging moet zij de zin 'Zo waarlijk helpe mij God almachtig' herhalen. Bahi zegt echter 'Zo waarlijk helpe mij God allemachtig', waarop de rechtbankpresident haar corrigeert (hij zegt overigens niks over de twee vingers die zij als een 'peace-sign' gespreid houdt in plaats van bij elkaar). De daaropvolgende maanden zien we hoe Bahi zich door haar maanden op de strafsector heen worstelt. Haar harde werken mag echter niet baten. Aan het einde van de documentaire blijkt dat Bahi de opleiding vroegtijdig heeft (moeten?) verlaten.
Met mij zult u wellicht opgelucht zijn te kunnen constateren dat er hoge eisen aan rechters in spé worden gesteld. Mensen die het niet aankunnen, worden klaarblijkelijk niet de hand boven het hoofd gehouden. En zo hoort het ook. Als rechter neem je een ontzettend belangrijke positie in binnen ons rechtssysteem, alleen de besten mogen daarvoor in aanmerking komen.
Michiel van Kleef, hoofdredacteur van het juridische magazine Mr., denkt hier echter anders over. Op zijn weblog schrijft hij het volgende:
'De enkele allochtone raio die er is, moet als een kasplantje, nee als een couveusekindje worden gekoesterd. Die begeleid je zo intensief mogelijk, die geef je alle mogelijke ondersteuning en bijspijkering, juist om haar of hem te helpen de natuurlijke achterstand die er nu eenmaal is, te compenseren en in te halen. Voor mijn part creëer je extra faciliteiten. Langere opleiding, meer bijspijkeren, weet ik veel? Die houd je weg van elke vorm van publiciteit totdat je weet dat deze raio succesvol is.'
Uit alles proef je dat Van Kleef de rechterlijke macht als een soort van integratiespeeltje ziet. Allochtonen zullen koste wat kost ook in de rechterlijke macht komen. Het leidende idee hierachter is dat de rechterlijke macht een afspiegeling zou moeten zijn van de Nederlandse samenleving. Waarom dit echter zo zou moeten zijn is mij een compleet raadsel. Zou het echt zo zijn dat allochtonen liever worden berecht door een gebrekkige jurist van allochtone komaf, dan van een topjurist waarvan de afkomst om het even is? Dat lijkt mij sterk.
Met denigrerende termen als 'kasplantje' en 'couveusekindje' en zijn, over de rug van justitiabelen gevoerde, pleidooi voor positieve discriminatie lijkt Van Kleef dan ook een typische exponent van het multiculturalisme dat de afgelopen dertig jaar bon ton was onder academici.Een uitstervend ras, althans dat hoop ik....
