PVV mag niet filibusteren in de Eerste Kamer

Niet dat de gemiddelde burger de vergaderingen in de Eerste Kamer interessant vindt, maar het houdt toch de gemoederen bezig in politiek Den Haag: de PVV wilde bijna negen uur spreken tijdens de vergadering over het permanente noodfonds voor de euro (ESM). Eerste Kamer-voorzitter Fred de Graaf (VVD) heeft het tegengehouden, omdat het volgens hem niet past binnen de afspraken in de senaat. En wel hierom:

Ik denk dat dit het einde is van het gefilibuster. Het is niet zo'n groot succes gebleken, qua media-aandacht niet en electoraal gezien ook niet. De nieuwigheid is er vanaf. Door slimme beslissingen van beide Kamervoorzitters was het einde van het protest van PVV en SP snel in zicht. To nip it in the bud, noemen ze het elders. De PVV was uiteraard weer boos, omdat individuele senatoren de mond zou worden gesnoerd. Maar uiteindelijk stemde de partij gewoon in met een spreektijd van één uur, verdeeld over twee PVV-senatoren.

Ergens vind ik het wel jammer, want een mooie stunt is het wel; wetgeving vertragen door zo lang mogelijk te spreken. Het probleem in Nederland is alleen dat er zo snel 'misbruik' wordt gemaakt van de mogelijkheden die het parlement biedt. De spoeddebatten vliegen ons om de oren (talloze 'spoeddebatten' zijn nog steeds niet gehouden), de Kamervragen ook, de moties van wantrouwen niet te vergeten, en nu dus het gefilibuster.

Lieve parlementariërs, gematigdheid is de sleutel tot succes. Een spoeddebat, Kamervragen, een motie van wantrouwen, uren spreektijd aanvragen; het heeft allemaal pas effect als het met mate wordt gebruikt. Een spoeddebat wordt dan ook een echt spoeddebat (tegenwoordig 'dertigledendebat' geheten), een motie van wantrouwen is om écht van te schrikken en het gefilibuster kunnen we dan ook wat serieuzer nemen. Nu is het toch meer een geintje, althans, zo komt het op mij over.