Tunesië lijkt tegenwoordig de enige succesvolle democratie in Noord-Afrika en ook gelijk de meest liberale en progressieve natie. De president, Beji Essebsi, wil een volledig fundamenteel liberaal programma doorvoeren, maar raakt de grenzen van de tolerantie van de eigen burgers. Verandering, zij het positief of negatief, moet altijd in een bepaalde mate.
Maar dit keer leidt zijn hervormingsdrift tot fors verzet in het land. Begin deze maand werden zijn plannen al bekend en sindsdien wordt er tegen gedemonstreerd door Tunesiërs die vinden dat de nieuwe plannen van de president ingaan tegen de Koran.
Maar veel andere vrouwen zijn minder positief, zoals zussen Imane (24), Aisha (30) en Ahlam (36). "Ik vind het schandalig. Dit is echt de slechtste wet ooit," zegt Ahlam, hoofddoek losjes over haar haren gedrapeerd.
"Ten eerste, alsof we iets te erven hebben? Mijn ouders hebben sowieso een huis dat we onder zeven zussen moeten verdelen, nou dat komt wel goed," lachen ze.
"Maar het gaat ook in tegen de Koran," zegt Ahlam. "Ik ben het met je eens," zegt de jongste zus, gehuld in een abaya en handschoenen. Alleen haar gezicht is zichtbaar. "Voor ons is de islam heel belangrijk."
Het is zeer goed dat deze islamistische natie een duidelijk progressief plan doorvoert, maar als Tunesië als democratie een succes wil blijven dan moet het ook luisteren naar de verschillende meningen in het land. Niet te snel willen gaan, niet te veel willen veranderen. Fundamentele en incrementele veranderingen kosten tijd en heel veel geduld.