Het beroep van leraar staat onder druk. Gigantische tekorten, hoge werkdruk, uitval, burnout – we horen het dagelijks. Terecht wordt er, zoals recent op WNL door basisschooldirecteur Lucelle Comvalius (zelf oud-Leraar van het Jaar), aandacht gevraagd voor wat het vak óók is: een prachtig en essentieel beroep. En ja, laten we duidelijk zijn: respect voor het vak van docent is op zijn plaats. Een goede leraar kan levens veranderen. Maar helaas moeten we ook constateren dat er iets grondig mis is met wat er van die baan gekomen is. Het lijkt er steeds meer op dat het klaslokaal is verworden tot een Woke-propaganda-middel.
Mevrouw Comvalius schetst het ideaalbeeld treffend. Een goede docent zorgt voor een veilig leerklimaat. Essentieel. Hij of zij moet een leerling "over zichzelf verbaasd doen staan" – "Wauw, ik wist niet dat ik dit kon!" Prachtig. Een leraar neemt geen genoegen met 'nee', maar zoekt wegen om leerlingen te helpen hun doelen te bereiken. Leraren, zegt ze, bouwen aan iets blijvends en zijn bereid een stapje harder te lopen. Wie kan het daar nu mee oneens zijn? Dit is de leraar die we allemaal voor onze kinderen wensen: een inspirator, een begeleider, iemand die kennis overdraagt en potentieel ontsluit.
Maar dan de realiteit van 2025. Steeds meer ouders kijken met groeiende zorg naar wat er daadwerkelijk in de klaslokalen gebeurt. Ja, er zijn nog steeds fantastische, toegewijde leraren die zich focussen op kennisoverdracht en vaardigheden. Maar er is ook een onmiskenbare trend waarbij het onderwijs steeds meer wordt ingezet als vehikel voor linkse, progressieve, woke ideologie.
Van de genderwaanzin die kinderen al op jonge leeftijd verwart over hun identiteit, tot de klimaatpaniek die hen angst aanjaagt, en van de kritiekloze omarming van 'diversiteit' (die vaak neerkomt op het afbreken van de eigen cultuur) tot de geschiedenislessen die vooral focussen op westers schuldgevoel – het curriculum en de lespraktijk lijken vaak doordrenkt van een politieke agenda. Kennisoverdracht en het aanleren van kritisch denken maken plaats voor ideologische vorming en activisme.
Het is dan ook geen wonder dat steeds meer mensen ervoor kiezen hun kinderen thuis te onderwijzen. Dit is geen luxe keuze, maar vaak bittere noodzaak. Ouders zien dat veel docenten – bewust of onbewust, onder druk van bovenaf of uit eigen overtuiging – een wereldbeeld uitdragen dat extreemlinks is en haaks staat op hun eigen waarden. Ze willen hun kinderen beschermen tegen deze indoctrinatie, tegen de verwarring en de politieke correctheid die uit de schoolboeken en het klaslokaal druipt. Thuisonderwijs is dan de enige manier om de controle over de opvoeding en vorming van hun kinderen te behouden.
Lucelle Comvalius pleit ervoor dat leraren mondiger worden en durven 'nee' te zeggen – tegen de inspectie, de directie, en zelfs tegen ouders. Ze stelt: "Jij bent de professional, jij weet wat er moet gebeuren." Daar zit een kern van waarheid in als het gaat om vakinhoudelijke of didactische keuzes. Maar het wordt problematisch als die 'professionaliteit' wordt ingezet om een ideologische agenda te verdedigen, of om bezorgde ouders de mond te snoeren.
Misschien moeten leraren inderdaad mondiger zijn, maar dan vooral tegen de ideologische druk vanuit schoolbesturen, methodemakers, de onderwijsbobo's en de linkse lerarenvakbonden. Misschien moeten ze 'nee' zeggen tegen lespakketten die meer lijken op propaganda dan op educatie. En 'nee' zeggen tegen ouders? Dat lijkt gevaarlijk. Ouders zijn geen lastposten, maar de primaire opvoeders. Hun betrokkenheid is cruciaal, zéker als het gaat om de waarden die in het onderwijs worden meegegeven. Een 'professional' die de zorgen van ouders wegwuift, is geen professional maar een arrogante ideoloog.
Wat kunnen ouders hieraan doen? We moeten waakzaam zijn. Kijk kritisch naar het lesmateriaal. Ga het gesprek aan met de schoolleiding en de docenten. Vraag door. Accepteer geen vage antwoorden of politiek correct gewauwel. Eis dat het onderwijs zich richt op kennis, vaardigheden en neutraal burgerschap, niet op ideologische vorming. En als dat niet lukt, als de school een bastion van woke-propaganda blijkt, schroom dan niet om alternatieven te overwegen, zoals thuisonderwijs of aansluiting bij initiatieven die wél een gezond en neutraal curriculum bieden. U heeft het recht en de plicht om uw kinderen te beschermen.
Steun DDS! De Dagelijkse Standaard vecht tegen de stroom in en brengt u het nieuws en de opinie die de mainstream media vaak voor u verzwijgen. Maar dit belangrijke werk kost geld en wij zijn volledig afhankelijk van de steun van onze lezers. Wilt u dat wij doorgaan? Help ons dan met een donatie via BackMe! Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons om uw stem te blijven vertegenwoordigen en de strijd voor een écht rechts geluid voort te zetten. Doneer nu via: https://dds.backme.org/
Het leraarschap is een prachtig vak, essentieel voor de toekomst van onze kinderen en ons land. Laten we dat respecteren en goede leraren koesteren. Maar laten we tegelijkertijd keihard strijden tegen de ideologische kaalslag die het onderwijs bedreigt. We moeten het onderwijs redden van de woke-propagandisten en teruggeven aan waar het om zou moeten gaan: kennis, vaardigheden, kritisch denken en het vormen van zelfstandige individuen, vrij van politieke indoctrinatie. De toekomst van Nederland hangt ervan af.