Privacy? Niet bij Obama hoor

In 2009 won de toen kersverse president Barack Obama de Nobelprijs voor de Vrede. Waarom precies, is nog steeds onduidelijk. Waarschijnlijk waren ook de leden van het Noorse Nobelcomité danig onder de indruk van de Obamamania-campagne die de Westerse media over de wereld had uitgestort. In ieder geval blijkt nu vier jaar na dato wat voor vreemde bedoening dat eigenlijk was. De Nobelprijs voor de Vrede is namelijk uitgereikt aan de persoon die verantwoordelijk is voor de grootste huisvredebreukoperatie allertijden. Het NRC:

Natuurlijk moet een foutje kunnen, en zijn in een groot land zelfs enkele tientallen overtredingen per jaar nog te billijken. Maar 'duizenden'? Dat is echt te gek voor woorden: zoiets gebeurt niet per ongeluk. Er is in Amerika echt een beweging binnen de overheid die het gemunt heeft op de privacy. Het woord 'privé' moet worden afgeschaft; alles is publiek domein en alles behoort toe aan de overheid.

Waarom? Veiligheid! Veiligheid gaat boven alles. Dat je de veiligheid alleen maar in gevaar brengt naar mate je bijna alle gegevens en communicatiestromen centraliseert op één plek, hebben de veiligheidsguru's nog niet bedacht. Ze worden immers gekenmerkt door een ultieme minachting voor burgers en een grenzeloos vertrouwen in het kunnen van de overheid.

Hoeveel is veiligheid waard? Op een gegeven moment zal je een afweging moeten maken. Is het je waard dat heel Amerika permanent wordt afgeluisterd als je daarmee één terroristische aanslag per jaar kan voorkomen? Hoeveel voorkomen doden rechtvaardigen een losgeslagen NSA die duizenden keren per jaar miskleunt en onschuldige burgers lastigvalt?

Het zijn vragen die het Amerika van 'hope and change'-president Barack Obama moet beantwoorden. Onder diens leiding is niet alleen de verzorgingsstaat gigantisch uitgebreid, maar ook de politiestaat. De 'home of the free' moet binnenkort besluiten tot in hoeverre het nog vrij wil zijn.