In het kader van... uh, oké, dat had ik nog niet zo snel zien gebeuren ... hebben we hier president Obama die op een bijeenkomst in New York een klassieker van Al Green ten gehore brengt.
Het lijkt een slimme zet van Obama: terwijl z'n Republikeinse tegenstanders elkaar aan het slopen zijn, gaat de Democraat op de sympathietour en zet zichzelf neer als een vrolijke Frans.