Prachtig: zieke baby die 'eigenlijk geaborteerd had moeten worden' komt toch ter wereld en overleeft

De Britse baby Vanellope is het - letterlijk - levende bewijs dat de kans op leven nóóit weggegooid moet worden.

Een "medische wonder" wordt het genoemd: het overleven van Vanellope Hope Wilkins, een baby die drie weken geleden ter wereld kwam in het Britse Leicester. Al tijdens een vroeg stadium van de zwangerschap werd door een echo duidelijk dat het kind met een zeer zware aandoening te maken had: 'ectopia cordis'. Hierbij bevindt het hart zich niet in de borstkas, maar daarbuiten. Dat dat levensgevaarlijk is staat buiten kijf: die borstkas is er immers juist om zulke kwetsbare organen te beschermen.

Na de geboorte is het theoretisch gezien mogelijk om het hart alsnog binnen het lichaam te plaatsen, maar dat is een zeer complexe operatie waarbij de kans op complicaties enorm is. En dat is als het kind überhaupt ooit het levenslicht ziet: in de meeste gevallen overleeft het de zwangerschap niet eens.

Moeder Naomi en vader Dean kregen dan ook vrijwel meteen na de vaststelling van de afwijking het advies: 'Aborteer dit kind'. De overlevingskans werd door artsen - volledig terecht in principe, als je je beseft hoe ernstig de gevolgen van ectopia cordis zijn - piepklein geschat. Ondanks het dringende advies om het leven van Vanellope dan maar meteen te beëindigen - wat in dat vroege stadium van de zwangerschap nog volledig legaal is - dachten de ouders daar niet aan:

Met alle risico's van dien hield Naomi haar vrucht. En jawel: eind november kwam het nieuwste gezinslid - weliswaar drie weken te vroeg - ter wereld. Vrijwel meteen volgde een operatie waarbij het hart in het lichaampje geplaatst werd, met nog twee operaties erachteraan. Wonder boven wonder verliep dat alles goed, waardoor Vanellope na een paar slopende weken nu eindelijk kan uitrusten met haar hart op de juiste plek. Het orgaan wordt nog steeds enkel beschermd door haar huid en niet door een borstkas - die ze niet heeft - maar ook dat kan op termijn verholpen worden, zeggen de inmiddels veel optimistischere artsen: een plastic of misschien wel een 3D-geprinte borstkas zou een optie zijn. De toekomst ziet er nu hoe dan ook een stuk rooskleuriger uit dan men hem enkele maanden geleden nog zag.

Naomi en Dean zijn vanzelfsprekend zielsgelukkig met hun beslissing om het kind te houden.

Wat dit bijzonder mooie verhaal bewijst, is dat zelfs in dit soort situaties het een enorme fout kan zijn om voor abortus te kiezen. Natuurlijk: statistisch gezien is het volledig begrijpelijk dat de artsen, die precies weten hoe groot - of beter gezegd: klein - de kans op overleven hier is, met dit advies kwamen. Hen valt moeilijk kwalijk te nemen dat ze realistisch waren. Ethisch gezien bewijst het echter dat, hoe klein dan ook, elke kans op leven beter is dan géén kans op leven. Ja, Vanellope zal waarschijnlijk nooit helemaal kunnen leven zoals gezonde mensen dat kunnen, maar is dat echt zo erg? Is bij wijze van spreken een half leven niet beter dan geen leven, beter dan een zekere dood? Het antwoord daarop is wat mij betreft een duidelijke "ja".

Ook dít soort mensen moet van harte welkom kunnen zijn op onze wereld.