Palestina heeft iets drastisch nodig

Inmiddels heeft de wereld kennisgenomen van het feit dat Zweden - als eerste (en hopelijk voorlopig ook laatste) EU-land - Palestina erkent als zelfstandige staat. Maar het is geen exclusief-Scandinavische kwestie, want hier thuis in Nederland hebben we de PvdA en D66 die ook wel wat voelen voor een dergelijke erkenning.

Tja. Een erkend Palestina: er valt een hoop over te zeggen. Het korte commentaar wat vanmorgen in De Telegraaf verscheen was wat mij betreft het kortst en bondigst: momenteel zijn de Palestijnse gebieden als een razende aan het radicaliseren. Dat soort praktijken moet je dus niet belonen met een eigen staat. Goed gedrag kan je eventueel belonen, maar slecht gedrag moet je bestraffen. In dit geval zou dat betekenen dat je Palestijnen het recht op een eigen staat onthoudt zolang ze zich laten besturen door een organisatie die uit is op de vernietiging van Israël en meer algemeen op een wereld zonder Joden.

En alhoewel ik dus het voornemen van de nieuwe Zweedse regering, de PvdA en D66 om Palestina te erkennen afkeur, snap ik ergens hun frustratie wel. Het conflict tussen Israël en de Palestijnen duurt namelijk al tientallen jaren en het einde is nog lang niet in zicht. Het geduld raakt op. In een dergelijke situatie wordt er een behoorlijke behoefte gevoeld om iets drastisch te ondernemen. Dan maar gewoon eenzijdig Palestina erkennen, hebben de Zweden en onze eigen linkse parlementariërs gedacht.

Een dergelijke gedachtengang juich ik toe, want als er niet iets groots - iets game changing - gebeurt zitten we nog tot 2100 met een conflict tussen Israël en de Palestijnen. Er moet gewoon een drastische maatregel genomen worden, anders duurt het nog decennia voordat dit conflict eindelijk kan worden opgelost.

Maar ook over drastische oplossingen moet je helder blijven nadenken. De oplossing zit 'm immers niet in het paaien van terroristische organisaties als Hamas. Sterker nog: de oplossing zit 'm in het verwijderen van dit soort opruiende, manipulatieve, en onderdrukkende extremisten. Hamas is wellicht wel het belangrijkste obstakel voor duurzame vrede tussen Israëli's en Palestijnen.

Inderdaad: voordat er daadwerkelijk sprake kan zijn van vrede tussen de beide volkeren zal Hamas eerst met wortel en tak moeten worden uitgeroeid. Israël kan dit niet alleen. Het zou de internationale gemeenschap daarom sieren als het dit Westerse land in nood een handje helpt en de bommenwerpers en elitetroepen die toch in de buurt zijn (ja, er schijnt iets in Irak en Syrië gaande te zijn... Misschien had u er al over gehoord?) ook even wat tikken uitdeelt aan de fundamentalistische moslims van Hamas. Want zoals de Israëlische premier Netanyahu vorige maand bij de VN al zei in een speech:

Laat het Westen acht slaan op die opmerking. En erkennen dat Zweden gelijk heeft dat er iets drastisch moet gebeuren. Dat is dus niet het erkennen van Palestina, maar wél de totale militaire uitschakeling van Hamas. Want pas als dat laatstgenoemde gebeurd is, kan er ooit realistisch sprake zijn van het eerste.