Abbas vernedert Israël. Wat een pijnlijk tafereel.
Afgelopen maandag schreef ik al een
artikel over de Palestijnse president Abbas die zonder blikken of blozen de vrijlating eist van 104 terroristen uit de Israëlische gevangenis. Over dat waanzinnig pijnlijke verzoek van deze 'vredespartner' van Israël schreef ik toen het volgende.
Wat bezielt de Palestijnse president Abbas aan de andere kant om de vrijlating te eisen? 104 gevangenen, van wie velen bloed aan hun handen hebben, dat is de gevoelens van je vredespartner schofferen, anders kan ik het niet zien. Ik bedoel, onze banden met Peru verbeteren niet als premier Rutte eist dat Joran van der Sloot vrijkomt. Of hoe zou u zich voelen als Marokko wil dat Nederland Mohammed B. vrijlaat? Laat staan als een land 104 van die malloten los wil kweken.
16x levenslangInmiddels heeft Israël de eerste 26 gevangenen vrij gelaten. Men was bang dat de gevangenen triomfantelijke gebaren richting Israëliërs op straat zou maken. Om de bewoners die pijnlijke confrontatie te besparen, werden de mannen in geblindeerde busjes afgevoerd. Veel Israëliërs ervaren deze vrijlating als een enorme nederlaag en vernedering. De terroristen die werden vrijgelaten waren ook niet de eerste de beste lieverdjes. Samen hebben de gevangenen tientallen doden op hun geweten.
Enkele namen van de gevangenen en waarom zij in de bak zitten/zaten.
Abu Naame Abrahim Mahmus Samir: veroordeeld tot levenslang in 1986, hij was toen 26 jaar, voor het opblazen van een bus in Jerusalem. Er vielen 6 slachtoffers.
Agbariya Hassan Mohammed: in hechtenis sinds 1992, lid van de Palestijnse Islamitische Jihad, die een Israëlische legerbasis binnengedrongen was en erin slaagde 3 soldaten te vermoorden. Kreeg 3 x levenslang op 24-jarige leeftijd.
Kamal Awad Ali Ahmad: kreeg 16 x levenslang voor het folteren en vermoorden van 15 mensen op de westelijke Jordaanoever. Ook veroordeeld voor de moord op een Israëlische soldaat. In de gevangenis sinds 1993.
Feest
Deze en andere moordenaars lopen binnenkort weer op straat. De eis van de Palestijnen om überhaupt te willen praten over vrede is daarmee ingewilligd. Abbas besluit het mes echter nog dieper in het vernederde Israël te steken. Elf van de 26 gevangenen gingen naar de Westelijke Jordaanoever. Daar werden zij opgewacht door de Palestijnse president en 'vredesonderhandelaar' Abbas himself. Op foto's en filmbeelden is te zien hoe deze 'vredesduif' juichend met de voormalige gevangenen op een podium staat. Wat een feest! Krijgt hij vast nog eens de Nobelprijs voor de Vrede voor.
Ook in de Gazastrook was het een dolle boel. De vijftien overige 'helden' werden daar feestelijke ontvangen. Vreugdevuren laaiden op, vuurwerk knalde en een uitzinnig vrolijke menigte vierde deze overwinning. In Israël keek met men gemengde gevoelens toe. Met die mensen moet je dan aan de onderhandelingstafel.
BeklagenVolgens de krant
Haaretz heeft Kerry ondertussen Netanyahu opgebeld. Niet om te vragen hoe deze vernederende vrijlating werd ervaren door Netanyahu. Ook niet om te vertellen dat hij Abbas een draai om de oren heeft gegeven voor deze heldenontvangst van de moordenaars en terroristen. Nee, nee, volgens de krant belde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Netanyahu om zich te beklagen over de nieuw aangekondigde bouwplannen in de (zo genoemde) bezette gebieden.
En Abbas? Die lacht in zijn vuistje. De eerste overwinning is geboekt.
U kunt mij ook volgen op twitter onder de naam @MeijerHerman