Over voorspellingen, ramingen en schulden

Als we met dat laatste eens beginnen. Hoe heeft de staatsschuld zich vanaf pakweg 1900 ontwikkeld? We nemen dan de procentuele toename per tienjaars interval periode. Wat zien we dan? Een onrustbarend beeld, kijkt u maar even mee (bedragen in miljoenen euro's):

1900:       642

1910:       720, een procentuele toename van 12,1%; valt nog mee.

1920:     1757, een procentuele toename van 144%; dat is al andere koek.

1930:     2273, een procentuele toename van 29,4%; gaat nog.

1940:     3690, een procentuele toename van 62,3%; dat wordt al erger.

1950:  13.606, een procentuele toename van 268,7%; rampzalig, maar nog enigszins verklaarbaar door wederopbouw.

1960:  14.796, een procentuele toename van 8,7%; een pas op de plaats.

1970:  34.429, een procentuele toename van  132,7%; nu gaat het echte uitgeven beginnen.

1980:  86.491, een procentuele toename van  151,2%; leuke dingen voor de mensen...

1990: 187.345, een procentuele toename van  116,6%; het gáát maar door!

2000: 224.765, een procentuele toename van  20%; nog altijd fors.

2010: 371.028, een procentuele toename van  65%; er komt geen einde aan.

2013: 431.140, een procentuele toename van  16%; in twee-en-half-jaar.

Elke seconde stijgt onze staatsschuld met € 810. Per inwoner hebben we een schuld van € 26.106 (per vanochtend) en per werkende is dit zelfs € 52.212. En dan zijn de garanties, die Nederland heeft moeten stellen uit hoofde van haar commitments voor de tijdelijke en permanente 'noodfondsen' nog niet eens meegenomen...

Als we dit beeld eens goed tot ons laten doordringen, dan is sowieso één conclusie onontkoombaar: er zal iets moeten gebeuren om deze tsunami aan staatsschuld toename te stoppen. Daar heeft de regering groot gelijk is. En ook, dat dit natuurlijk al veel eerder had moeten gebeuren. Waarom is dat niet gebeurd, dames en heren politici van PvdA, CDA, VVD en D'66? Waarom heeft u zo zitten slapen vanaf met name pakweg 1970? U heeft de kosten van massa immigratie onderschat, u heeft geen flauw benul gehad van de toekomstige kosten van de vergrijzing, terwijl elke actuaris u had kunnen voorrekenen wat de consequenties zouden zijn van een (sterk) stijgende levensverwachting, sterker nog, de christen-democraat Lubbers deed een brutale greep in de kasreserves van het ABP. En de sociaal-democraat Kok stal het bekende kwartje uit de portemonnee van de burger. En hij vertikte het, ondanks diens belofte, om dat later terug te geven. Geloven in beloften van de 'socialen' zijn voor de dommen, moet de heer Kok gedacht hebben.

'Leuke dingen voor de mensen', kraaide eveneens pvda voorman Den Uyl destijds. Dat hebben we geweten. Er is een enorme overheid opgetuigd, met een giga subsidie caroussel voor handophouders en uit-de-staatsruif-eters. Het gevolg was: een enorme toename van onze staatsschuld. En dat bij gasinkomsten van in totaal meer dan € 200 miljard plus. Het is daarom een grote schande dat ons land zo'n grote overheidsschuld heeft. Veroorzaakt door een ongekende verspilling; opgemaakt, verbrast, verpatst aan een sociaal zekerheidsstelsel dat open werd gezet voor Jan en Allahman; een wildgroei aan overheidsdiensten en een woud aan subsidieregelingen voor allerhande belangengroepen.

En als 'remedie' om de staatsschuld terug te dringen wordt nu voorgesteld om de eerzame, werkende burgers in ons land verder kapot te belasten; uitvreters en handophouders te sparen, maar wel tientallen miljarden aan Latijnse leugenaars en fraudeurs over te maken. Het kan verkeren, zei Bredero.

Maar dat is natuurlijk niet de manier om Nederland sterker uit de crisis te laten komen, integendeel, de gekozen remedie zal ons land nog dieper het moeras in duwen. Het ontbreekt deze regering aan een coherente toekomstvisie. Waar blijft die visie heren Rutte, Samsom en Dijsselbloem? Ik vrees dat die niet zal komen. De fundamentele politieke tegenstellingen binnen dit rampenkabinet zijn simpelweg te groot om tot een gemeenschappelijke en coherente aanpak te komen. De VVD is vergeten wat liberaal zijn inhoudt, de socialisten denken dat ze nog altijd een sociaal verzekeringsstelsel in stand kunnen houden bij een sterk krimpende economie.

Want natuurlijk is de remedie: snijden in de overheid, niet € 700 miljoen, maar minstens het honderdvoudige. Dat dit pas op termijn effect heeft is geen reden om er niet alvast aan te beginnen. Hetzelfde geldt voor de enorme subsidiecarroussel: het mes erin. Er dient veel principiëler de vraag te worden gesteld: 'is dit een taak voor de overheid of niet?' Maar deze vragen zullen bij deze twee coalitiegenoten geen juist antwoord opleveren. Daarvoor zijn de verschillen te groot. Les één van Rutte II: alléén blauw en rood leidt tot hoge financiële nood.

Vanmiddag om 14:00 meer.