Ook de elites zijn boos

Terecht herinnerde de reageerder Johrij op een interview uit juli 2009 in Vrij Nederland met Guusje ter Horst, toen nog PvdA-minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties in het kabinet Balkenende IV. Zij bepleitte een 'opstand van de elites' tegen het ondankbare volk, dat niet wilde zien hoe hard de minister aan het werk was met het aanpakken van de criminaliteit (ook van buitenlanders, al zegt ze dat er niet bij), het tegengaan van de verpaupering, en het luisteren naar de burgers. Dat vierde kabinet Balkenende met het charismatische wonderkind Wouter Bos (het antwoord van de PvdA op Pim Fortuyn) was bij zijn aantreden eerst drie maanden voor luistersessie door het land gereisd om uit te vinden wat het volk bezielde. Misschien daarom ook de aangenaam populaire PvdA-wetenschapper Ronald Plasterk, die net als Fortuyn columnist was geweest (bij de Volkskrant en het televisieprogramma Buitenhof). Hij werd de 'minister van Feesten & Partijen' waarop het op mooie dagen tijdens de Gay Pride naar de grachtengordel toegestroomde boerenvolk zo dol is.

Wat uit het interview met Ter Horst ('Guusje Nadorst' volgens reageerder Johrij) schitterend naar voren komt, is de boosheid van de minister van Binnenlandse Zaken. Niets begrijpt ze van de nederlaag van de PvdA bij de Europese verkiezingen, alleen haar verongelijktheid heeft ze met het gemene volk gemeen. En dan heeft ze als burgemeester van Nijmegen nog wel uit vrij wil in achterstandswijken gewoond! De interviewers, de gevierde journalisten Max van Weezel en Margalit Kleijwegt, begrijpen er iets meer van, maar leggen de minister in haar klaagzang niets in de weg. Ongetwijfeld omdat beiden sinds jaar en dag toonaangevende journalisten zijn binnen de linkse kerk en als zodanig ook lid van de in het defensief gedrongen grachtengordelwereld van de 'MSM'. Let wel, we schrijven hier 4 juli 2009. Dat is alweer bijna vijf jaar geleden. Geert Wilders stond toen alleen nog hoog in de peilingen, Job Cohen dronk nog thee als burgemeester van Amsterdam, en Maxime Verhagen had Wouter al wel als 'draaikont' neergezet, maar gold in PvdA-kringen als bevriend (want coalitiegenoot) politicus en niet als kwade genius die de PVV aan de macht zou brengen. Toen al werd de elite opgeroepen om tegenspel te bieden aan de 'verwildering van Nederland'. Geholpen heeft het niets. De veenbrand gaat door en de brandweer heeft blijkbaar geen water meer.

Onthullend zijn ook de namen van degenen die Vrij Nederland tot de culturele elite rekent die zich aangesproken moet voelen door de noodkreten van Ter Horst. Dat rijtje begint met de onvermijdelijke Henk Hofland, die in de jaren negentig al over 'het verraad der elites' sprak (dat ging toen over het belegerde Sarajevo dat door het Westen in de steek werd gelaten), en kent verder weldenkende namen als Freek de Jonge, Marjolein Februari (nu Maxim), Wim de Bie, Arnon Grunberg en de alweer even onvermijdelijke Maarten van Rossem, die wat schimpscheuten aflevert naar het verwende volk dat niet meer beseft dat Nederland het nog nooit zo goed heeft gehad. Waarbij wordt opgemerkt dat nog altijd 83 procent van de Nederlanders niet op Fortuyn, Wilders of Verdonk stemt, dus waar hebben we het over. Het is een gotspe dat de PVV voor het volk van Nederland denkt te kunnen spreken. Dat spreekt slechts namens een lawaaiige bozige minderheid die knettergek is geworden - waarbij opvalt dat de retoriek van Maarten soms helemaal niet zo van die van Geert verschilt. Beiden zouden zo een glossy kunnen beginnen.

Wat hieruit volgt is dat de stellingen allang zijn betrokken en dat Nederland al jaren in cirkeltjes draait. De argumenten, voor zover je daarvan mag spreken, zijn bekend, en de gezichtbepalende figuren ook. Namens het politiek correcte kamp zijn dat altijd weer Henk, Maarten, Bas, Freek, Arnon en Wim (deftige columnisten, schrijvers en inmiddels keurig gerespecteerde cabaretiers). Een enkele keer ook de islamkritische Nausicaa Marbe, die net als de verstandige Paul Scheffer een duit in het zakje mag doen over het wel erg eenkennige linkse mediavolk. Wie ontbreken zijn stemmen uit Elsevier, hoewel Fortuyn in dat keurige blad toch een column had en de burgerrevolte daar begonnen is. En ook niemand van het weekblad (nu maandblad) HP/De Tijd, dat toen door weldenkend Nederland als de 'Fortuynbode' werd verketterd en niet meer mee mocht doen. Zelf word ik op de Dagelijkse Standaard door reaguurders voor een laffe Geerthater uitgemaakt, maar als columnist van HP/De Tijd kreeg ik soms de bruine wind in m´n gezicht van rode antifascisten en antiracisten als Frits Abrahams, Elsbeth Etty, Anja Meulenbelt en Stan van Houcke, de opruiende stem van Radio Stad Amsterdam bij het krakersoproer tijdens de troonswisseling op 30 april 1980. Dat soort weldenkendheid dus.

De elites zijn boos, en niet zo´n beetje ook, en vooral op elkaar. Zo worden CDA en mindere mate VVD door de linkse spraakmakende gemeente eigenlijk ook niet tot de verstandige elites gerekend. Dat zijn bekrompen alleen in winst en eigenbelang geïnteresseerde provincialen die niet helemaal op de hoogte zijn van wat in de hoofdstad telt. Dat laatste was waar (de Rode Hoed en De Balie waren lange tijd exclusief linkse cultuurtempels), maar het dédain waarmee 'men' ook in welingelichte kringen over elkaar sprak, spatte ervan af. Laten we als onderbelicht fenomeen ook de verguizing van Jan Peter Balkenende, die alle perken te buiten ging, door links-fatsoenlijke media niet vergeten. Als de verwildering van Nederland en het afbreken van elk gezag ergens begonnen is, dan bij 'Ons Soort Mensen' dat in de gloriedagen van de VPRO nog het rijk alleen had, maar nu de ether moet delen met mensen die minder deftig en welbespraakt zijn dan zij. Die Koude Oorlog aan het openbare (maar ook vaak heimelijke) meningenfront kan overigens nog heel lang doorgaan, want net als in de verzuilde tijden van vroeger is Nederland weer ouderwets verdeeld in verschillende kampen en nu ook parallelle onderwerelden die elkaars winkel mijden. En dus niet weten wat er om de hoek te koop is.