Onze vrienden uit Europa

Dagelijks wordt de loftrompet over de Europese Unie gestoken. Met de nadruk op alles wat we aan interne markt hebben opgebouwd en de vrede en veiligheid die dat heeft veroorzaakt. Volgens de staatspropaganda ook dankzij de invoering van de euro. Daarom is het nodig bij het begin van dit nieuwe jaar toch even na te denken over hoe het principe van vriendschap op individueel niveau ook al weer werkt.

U kijkt weer met een frisse blik om u heen in het eigen netwerk. Welke relaties gaan we koesteren, welke bouwen we af. U vraagt zich af: zijn er wellicht tijdens al die feestjes en recepties potentieel nieuwe vrienden opgedoemd waar energie en wellicht wat geld in gestoken moet worden? Bekijk eens volgens welke maatstaven men dit gewoonlijk doet. En vooruit daar wordt het werkelijke concept van vriendschap zichtbaar. Althans op uw eigen dagelijkse schaal.

Maar nu dat vermaledijde Europa. Hoe ging het ook al weer in zijn werk. Er kwamen alleen maar vrienden bij en er ging er nooit eentje weg. Althans tot nog toe. Nu zien we potentiële vriendenlanden, die we er graag bij willen  hebben, voor de eer bedanken. Verre, onbekende en soms zelfs zeer dubieuze landen, melden zich maar al te gewillig bij de uitnodigend open staande poorten van het eens zo solide en goed bewaakte Fort Europa.

We lezen tot onze schrik dat EU landen als Roemenie en Bulgarije een slaatje slaan uit de verkoop van hun paspoort. Ze doen dat aan ieder die in de verte een familierelatie heeft met een inwoner van hun land. Voor een paar honderd euro kun je zo als inwoner van Moldavië of Oekraïne de weg vinden naar een Europese luchthaven of via de snelweg naar onze open grenzen. Voor hen geen levensgevaarlijke boottochten over de Middellandse Zee met een kans op overleven van minder dan vijftig procent. En nota bene met papieren op zak die het gebruik van de faciliteiten van onze welvaartsstaat bij aankomst meteen legitimeren.

Stelt u zich voor hoe al die volgeboekte vliegtuigen uit het oosten van Europa hun ladingen immigranten uitspuwen op onze nationale luchthaven Schiphol. Wat kunnen douane en incheckbalie medewerkers doen? Onder Britse druk moesten zij tot eind 2013 bijzonder streng controleren als het om inreisvisa naar de UK ging. Maar dat is nu dankzij de nieuwste Europese regels niet meer van toepassing. Gewoon in-, door- en uitchecken. De trek van de landverhuizers naar het westen is definitief begonnen.

U heeft het misschien nog niet helemaal in de gaten, maar de vrienden van de vrienden van uw vrienden zijn op uw nieuwjaarsfeestje verschenen. Ze zijn al flink aan de alcohol geweest en hebben geen respect voor uw huisregels. Niks vriendelijk, vertrouwelijk en verbonden. Ze komen binnen omdat ze getipt werden en er geen controle is bij de voordeur. Hoe ze uw huis achterlaten zult u moeten afwachten. Als ze al weggaan zal het ongetwijfeld zijn omdat al uw voorraden op zijn.

Fort Europa bestaat dus niet meer. De poorten staan wijd open. Aan de zuidkant stromen dagelijks een kleine duizend arme en van hun laatste spaargeld beroofde Afrikaanse inwoners met bootladingen ons continent binnen. Vanuit het oosten is een nieuwe golf doodarme gelukszoekers op weg. Van enige selectie op opleiding, werkervaring en zelfredzaamheid bij deze immigrantengolf is geen sprake.

Ok, Duitsland heeft in december nog tegen toelating van de landen Roemenie en Bulgarije tot het Schengengebied met open grenzen gestemd - 'te veel corruptie' en 'te weinig rechtstaat' - maar dat is toch voor de binnenlandse Bühne, om dat woord maar te gebruiken. Volgens onderzoek is tachtig procent van de Nederlanders er op tegen dat mensen uit die twee landen nu zonder werkvergunning bij ons op de arbeidsmarkt aan de slag kunnen gaan. Laat staan hoe er gedacht wordt over mensen die van buiten de EU via die landen met geritselde paspoorten bij ons binnenkomen en hetzelfde gaan doen.

Geert Wilders spreekt in zijn laatste videoboodschap niet voor niets over de gevolgen die deze ongecontroleerde instroom van zogenaamde Europeanen met zich meebrengt, die: ´onze banen inpikken´. Uiteraard zullen zijn opponenten willen aantonen dat het allemaal overdreven is, maar zij behoren tot die kleine minderheid van twintig procent die dit probleem nog wil wegpraten. Of dat effect heeft zullen we dit jaar te weten komen. Op 22 mei kunnen ook Nederlanders met hun stem duidelijk maken wat zij vinden van het Europa van ‘geef gerust nog iets weg, we houden vast wel wat over’.

Bovendien is er altijd de kans dat een conflict over de ongecontroleerde immigratiegolf een land als Engeland dwingt tot een nieuwe vorm van Europees isolationisme. De open grenzen aan de witte krijtrotsen, die er al lang waren voordat die verdomde euro werd ingevoerd, zullen wellicht weer worden gesloten. Als dat navolging krijgt bij andere landen, is er geen sprake meer van Europese eenwording en convergentie maar van Europese verdeeldheid en opsplitsing.

En de propagandatrein voor een Europese superstaat met een bankenunie en gedeelde verantwoordelijkheid voor alle landenschulden dendert verder. Dat gebeurt mede dankzij onze eigen politici als Rutte en Dijsselbloem. Intussen zien we de culturele, economische en veiligheidsrisico’s toenemen. Maar een beter Europa is al een hele tijd minder Europa, om te parafraseren op ‘better government is less government’. Een nieuwe – en nu geheel politieke – crisis in Europa ligt volgens mij op de loer. De euro als gezamenlijke munt wellicht in zijn kielzog meesleurend.

Op 22 mei, de dag van de Europese verkiezingen kan men zich afvragen of onze vrienden van binnen en buiten Europa voldoen aan onze eisen van vreedzaamheid, veiligheid en vermogendheid. Want laten we het er over eens zijn: vreedzaam zijn ze niet als de Nederlandse autonomie wordt vernietigd. Veiligheid wordt aangetast wanneer nieuwe vormen van criminaliteit worden geïmporteerd. En vermogendheid is nu eenmaal ver te zoeken in zuidelijke schuldenlanden en bij berooide immigranten zonder opleiding.