Oh, wat blijft Sybrand Buma toch bescheiden: "Wij zijn niet de stopverf van het kabinet!"

Het is the day after de verkiezingen. Dat betekent dat buitenlandse media opgelucht ademhalen dat de "extreem-rechtse populist" Geert Wilders niet aan de macht is gekomen, het een overwinning voor de Europese spirit noemen en weer vrolijk op huis aangaan. Voor Nederland echter begint het nu pas echt, want met de uitslag zoals hij er nu ligt gaat het - lichtjes uitgedrukt - allesbehalve makkelijk worden om een nieuwe coalitie op poten te zetten.

In theorie kan het nog alle kanten op: hoewel het natuurlijk voor de hand ligt om een belangrijke plek voor de partij van Mark Rutte te reserveren in het volgende kabinet, ligt dat nog zeker niet vast. Als links het land al helemaal onbestuurbaar wil maken is het immers ook mogelijk om met zes (!) fracties een links gedrocht te creëren, zonder de VVD en PVV. Maar wat voor constructie je uiteindelijk ook in elkaar zet, aan één bouwsteen ontkom je eigenlijk niet: het CDA van Sybrand Buma, dat na gisteren weer met een respectabel zetelaantal (19) in het parlement vertegenwoordigd zal zijn. Regeren zonder het CDA is eigenlijk een volstrekt onlogische optie, al is het in theorie natuurlijk nog wel mogelijk. Sybrand Buma houdt zich in ieder geval van de domme met zijn valse bescheidenheid ten opzichte van zijn cruciale formatierol:

Jawel: Buma heeft de nu al legendarische woorden "Wij zijn niet de stopverf van het kabinet" echt eruit gegooid. Wauw. Misschien heeft hij het zelf nog niet door, maar in feite is de partij natuurlijk voor iedereen de perfecte coalitiepartner: lekker in het midden, groot genoeg om aardig wat zetels te bieden maar te klein om echt een stevige stempel te drukken op een kabinet, een een heerlijk hoog draaikontgehalte. Wat wil je nog meer als machtsbeluste Mark Rutte of Jesse Klaver? Dat dacht ik ook.

Natuurlijk zegt hij dit ook niet voor niets: het is best te snappen dat hij niet door iedereen als een vanzelfsprekendheid wordt gezien, zodat hij toch nog iets van zijn standpunten erdoorheen kan drukken voor het regeerakkoord. Maar of zo'n uitspraak daar nou de beste oplossing voor is? Dat lijkt me niet. In plaats van hard to get kan de CDA-voorman zich nu veel beter écht hard en zelfbewust neerzetten: een beetje initiatief nemen en duidelijk maken dat vrijwel elke coalitieoptie toch echt van zijn goede wil zal afhangen en dat hij hier dus gewoon een stevige portie macht heeft. Duidelijk maken dat hij niet gepasseerd kán worden. Maar ja: dat zou ook weer niet helemaal des Buma's zijn.