Ode aan de Vrijheid

De regelmatige lezer of vaste bezoeker van DDS weet zo langzamerhand wel, dat Trias het bijna altijd over de euro en de eurocrisis heeft.  Niet zo verwonderlijk, want naast de toenemende infiltratie van de West-Europese democratieën door de dwaalleer der Islam, vormt de eurocrisis eveneens een ernstige bedreiging voor onze soevereiniteit en het bewaken van de kernwaarden van onze Nederlandse cultuur. Daarom zal ik in dit stukje proberen de materie eens van een andere kant te benaderen.

Eigenlijk is dit stukje bedoeld voor mensen als Wijffels, Wientjes, Wellink, Lubbers, Kok, Pechtold, Van Oranje , De Jonge, De Verhofstadt's van deze wereld en al diegenen die menen dat de kernwaarden van onze Westerse cultuur niet beschermd hoeven worden. Het is geschreven voor de mensen die dwepen met idealen over een maakbare wereld, diegenen die menen dat alle culturen gelijkwaardig zijn, voor de cosmopolieten van de Grachtengordel, de groenlinkse globalisten, de cultuurrelativistische klimaatjomanda's, de volgers van het Goede Doel. Kortom, de gevestigde orde.

Mijn vader, beste mensen, heeft zich op 6 juni 1944 met gevaar voor eigen leven ingezet voor onze vrijheid. Hij maakte deel uit van het bevrijdingsleger dat op die dag de stranden van Normandië bestormde om Europa te bevrijden van het juk van een inktzwarte dictatuur. Voor onze vrijheid. Voor het behoud van ons culturele erfgoed. Voor het in stand houden van de Westerse kernwaarden.

Graag haal ik wijlen Pim Fortuyn maar weer eens aan, de politicus, die het leven liet voordat hij was uitgesproken en door een groenlinkse kogel vermoord. De kernwaarden zoals verwoord door Pim vormen voor mij de basis van mijn politieke gedachtegoed. Hier zijn ze nog een keer:

1. Scheiding tussen kerk en staat op politiek en maatschappelijk niveau

2. Vrijheid van meningsuiting, slechts beperkt door in de wet gestelde grenzen

3. Markteconomie gebaseerd op vrijheid van ondernemerschap met oog voor de zwakkere in de samenleving

4. Parlementaire democratie, waarin door het volk gekozen parlement het laatste woord heeft over wetgeving

5. Scheiding van uitvoerende, wetgevende, rechterlijke macht

6. Gelijkwaardigheid voor mannen en vrouwen

7. Individuele verantwoordelijkheid staat centraal

8. Individuele vrijheid en individualisme (slechts begrensd daar waar het de collectieve waarden hindert)

9. Universele verklaring van de rechten van de mens.

Mag ik u, lezer, vragen om deze kernwaarden nog eens te herlezen vóór u verder leest, en ze goed tot u te laten doordringen?

Nederland is een welvarend land. Nog altijd. Een land om trots op te zijn. Een land, dat zich steeds ruimhartig heeft opengesteld voor minderbedeelden, voor mensen die moesten vluchten uit hun eigen omgeving vanwege hun geloof, politieke opvatting of sexuele geaardheid. Nederland was van oudsher een tolerant land. Godzijdank.

Inmiddels horen we hele andere geluiden. Vanuit Brussel oreert de ongekozen Eurocommissaris Malmström bijvoorbeeld dat ons land racisme te verwijten valt, weer anderen, ditmaal dichter bij huis, verwijten ons, dat ons land zich terugtrekt 'achter de dijken', nationale 'kunstenmakers' propageren op Oudejaarsavond dat sommige politici vergelijkbaar zijn met sympathisanten van de Nazi's.

Ain't that a shame?

Is het niet om gekmakend kwaad van te worden, dat dit soort lieden zich dat oordeel menen te moeten vormen over de tolerantie van ons land, onze cultuur en onze waarden ? Wat is hun democratische legitimatie, zo vraag ik mij af ? Hebben zij wel recht van spreken?

Wat is er verkeerd aan om op te komen voor ons eigen land, onze eigen cultuur, onze eigen waarden ? Wat is daar in godsnaam verkeerd aan?

Wat is er verkeerd om ons te verzetten tegen de sluipmoord van een ideologie, die haaks staat op de basis van onze eigen cultuur? Wat is er verkeerd om te protesteren tegen het weggeven van onze soevereiniteit aan een ongekozen technocratisch instituut van bureaucratische ambtenaren?

Hielden vroeger de Adel het volk arm en de Kerk het volk dom, het begint er nu verdacht veel op te lijken, dat de nieuwe elite der Brusselse bureaucraten de positie van de Kerk heeft overgenomen. Een zorgwekkende ontwikkeling.

Maar overdrijf ik nu niet een beetje? Hun bedoelingen zijn toch goed? Het gaat toch om het bewaren van de lieve vrede? De Islam heet toch niet voor niets de Religie van de Vrede? De invoering van de euro was toch bedoeld om ons allemaal welvaart te brengen?

Ja, dat laatste is zeker het geval. Maar wie kijkt naar de situatie in Portugal, Spanje, Griekenland en Italië kan zich toch moeilijk aan de indruk onttrekken, dat de euro daar alles behalve welvaart heeft gebracht.

Maar de 'solidariteit' dan? Is het niet nobel dat wij, rijke Nederlanders, volgaarne zullen betalen voor die arme sloebers uit Zuid-Europa? Of moet ik zeggen fraudeurs en leugenaars? We hebben toch zoveel aan de euro te danken? Onze hele welvaart immers!

Onnodig te zeggen, dat ik nog altijd wacht op een deugdelijke onderbouwing, zowel kwantitatief als kwalitatief van die fraaie uitspraak dat Nederland haar welvaart aan de euro te danken heeft. Dreven wij geen handel vóór 2002? Onze welvaart hebben we te danken aan het harde werken van de generaties na WO II, de aardgasbaten en de gunstige geografische ligging van Nederland. Daar en nergens anders aan hebben we onze welvaart te danken. Een welvaart, die in rap tempo afgebroken dreigt te worden door een ongebreidelde import van veelal kansarmen, ook nog eens vaak uit een ons vijandige cultuur. That's smart politics guys! Very smart.

Maar het is toch belangrijk, dat de welvaart in de wereld gelijk verdeeld wordt? Het is toch prachtig als iedereen gelijke kansen daarop heeft? Zou dat niet fantastisch zijn? Dan hebben we nooit meer oorlog! Wat zegt u? 'Geintje, meneer Sonneberg!'

Vergeef me mijn ironie. Ik ben namelijk een beetje boos. Boos op de gevestigde orde van de afgelopen pakweg veertig jaar. Boos, vanwege de verkwanseling van onze waarden, onze cultuur, onze welvaart. En bovenal boos, omdat hun huidige acties ertoe zullen leiden, dat ook onze kinderen en kleinkinderen blijvend zullen worden opgescheept met een onaflosbare schuldenberg. Overdreven? Ik dacht het niet!

Wie de plannen van de internationale gemeenschap analyseert (zie mijn stukken over het ESM Verdrag) kan vaststellen dat het plan om alle schulden, mondiaal, met elkaar te verstrengelen, onder het mom van duurzaamheid (alleen dat woord al) , vrede en gelijke verdeling van de welvaart, dat dat plan een even idealistisch als tot mislukken gedoemd plan is.

O, ik snap die edele motieven van die plannen heel goed. Héél goed. Eerlijk zullen we alles delen (is zo'n politiek systeem al niet eens eerder mislukt?), kaltstellen van die vermaledijde bankiers (zou internationaal toezicht deze keer écht helpen?), bescherming van ons o zo kwetsbare milieu (wat voor zin heeft dat als hele werelddelen daar lak aan hebben ? Is er bovendien eigenlijk wel sprake van een 'bedreiging' van ons milieu?).

Ode aan de vrijheid beste mensen, begint niet bij 'Alle Menschen werden Brüder'. Zij begint én eindigt bij persoonlijke integriteit, een basale eerlijkheid en gezond verstand. Laten het nu net die drie modaliteiten zijn, die ik zwaar in twijfel trek bij diegenen die om het hardst roepen dat het wenselijk en noodzakelijk is dat er een mondiale economische beleidsaansturing tot stand moet komen.