Nog even over Verhagens speech
Het heeft geen zin om deftig verontwaardigd te doen, toch kunnen velen de verleiding niet weerstaan. Nadat Bert Wagendorp in de Volkskrant lekker een enorme hoeveelheid modder over Verhagen uitstortte, vond Nico Dijkshoorn dat dat altijd beter kon. Kercitaat:
Verhagen is verlost van de omtrekkende beweging. Eindelijk kan hij, in een speech die zogenaamd het populisme van de PVV bekritiseert, zeggen wat hij al jaren denkt. Alles wat Wilders al jaren roept, Maxime kan het nu wel van de daken schreeuwen. Buitenlanders stinken. Hun eten stinkt. Hun dochters stinken. Ze hollen Nederland van binnen uit. Ze pikken onze banen in.
Verhagen somt een aantal werkelijke bestaande vragen en zorgen op van werkelijk bestaande mensen. Je kunt die mensen proberen uit te leggen dat het foute of onnodige angst is, je kunt dat ook niet doen, maar wat je vooral niet moet doen is er gewoon op urineren. Dijkshoorn, Wagendorp en de rest van de verontwaardigden kennen geen mensen die bang zijn veranderende buurten en het 'inpikken' van banen. Ze komen niet in die lagen van de samenleving. Wat voor hen vreemd is, laten ze niet toe. Een soort correcte discriminatie.
En afgezien van hun reactie is ook hun focus totaal verkeerd. Ze willen enkel de vermeende racist Verhagen ontmaskeren en zijn woorden afdoen als Wildersiaans en daarmee per definitie diskwalificeren. Toch is Verhagens speech helemaal niet racistisch, maar conservatief en constructief.
Mensen maken deel uit van een gezin en een familie, leven in een stad of dorp, zijn actief in een sportclub of een vakbond. Als CDA-er wil ik een lans breken voor instituties let wel: niet instituten in onze maatschappij. Het zou onterecht zijn als we die als ouderwets terzijde schuiven. Ze zijn een noodzakelijke buffer tussen de mensen en de overheid, tussen het leven van alle dag en de staat. Instituties moeten meegaan met nieuwe generaties en mee-ademen met de tijd; maar wel blijven ademen en hun achterban blijven vertegenwoordigen!
Verhagen zegt een lans te willen breken voor instituties. Hij laat eerst merken dat hij de geluiden van onbehagen in zich heeft opgenomen, om vervolgens met een oplossing te komen. Want wat de gemene deler onder veel van de problemen die hij noemt, lijkt te zijn, is een gebrek aan sociale samenhang. Het gaat over veranderende buurten, andere culturen en gebrek aan contact tussen mensen. Er is in Nederland geen politieke partij van enige omvang die over dit gebrek aan sociale cohesie nadenkt. Verhagen wil daar verandering in brengen.
Hij kiest daarvoor niet voor de etatistische optie, maar voor het traditionele maatschappelijke middenveld. Door hier aansluiting te vinden bij instituties worden mensen weer nader bij elkaar gebracht. Helemaal geen gek idee. Misschien moeten Wagendorp en Dijkshoorn zich eens hierover buigen, in plaats van de gemakkelijke weg van krankzinnig 'racisme!' roepen.
Lees ook