Zimbabwe is tientallen jaren uitgehongerd door voormalig president Robert Mugabe. En het lijkt erop dat hij daar na z'n aftreden gewoon vrolijk mee doorgaat. Samen met zijn veelbesproken vrouw Grace zitten zij dankzij de nieuwe president Emmerson Mnangagwa er straks nog voor tientallen jaren warmpjes bij.
Wie dacht dat je de CEO van een groot bedrijf moet zijn om na je ontslag wegens chronisch falen nog snel even miljoenen mee te krijgen komt bedrogen uit. President worden werkt ook. President van Zimbabwe, welteverstaan.
Want daar heeft het nieuwe staatshoofd Emmerson Mnangagwa bepaald dat zijn voorganger en voormalige leermeester Robert Mugabe tot aan zijn dood - en zijn vrouw Grace nog tot ver daarna - miljoenen aan Zimbabwaans belastinggeld op hun rekening bijgeschreven gaan krijgen. Het straatarme land zal dus nog jarenlang krom blijven liggen voor de man die er een straatarm land van maakte. Een schrijnend verhaal:
"Mugabe zou in elk geval direct 5 miljoen dollar contant krijgen. De rest van het bedrag zou de komende maanden worden betaald. Ook krijgt de voormalige president zijn salaris van 150.000 dollar tot aan zijn dood doorbetaald. Daarna zal zijn vrouw Grace voor de rest van haar leven de helft van dat bedrag ontvangen."
Verder garandeert Mnangagwa "maximale veiligheid" en een "goed bestaan" voor iemand die zich eigenlijk zo snel mogelijk zou moeten melden bij het Internationaal Strafhof in Den Haag.
Maar dit is Afrika, en in Afrika wordt in de politiek goed gedrag afgestraft en slecht gedrag beloond. En zo vindt het tegenovergestelde plaats van wat zou moeten gebeuren: Robert Mugabe wordt niet de riseé van Zimbabwe, maar diens zonnekoning. Reken ook maar dat hij met zijn behouden status de aankomende paar jaar van achter de schermen zijn invloed ook zal blijven proberen uit te oefenen, vergelijkbaar met de wijze waarop Fidel Castro dat in de periode tussen zijn aftreden en zijn dood deed.
En wat wij kunnen doen? Niet veel. Maar wel iets: zorgen dat er zolang Mugabe zoveel smartegeld uitbetaald krijgt er in ieder geval geen cent Nederlands ontwikkelingshulp richting de Zimbabwaanse staatskas rolt. We mogen absoluut niet medeplichtig worden aan het (financieel) in ere houden van een man die zijn land aan de bedelstaf bracht.