Milieuclubfittie: Greenpeace vs FSC

Heerlijk als je vijanden elkaar gaan bestrijden. Kan je rustig achterover leunen en afwachten welke van de twee over blijft. Ik zou dan ook erg gelukkig kunnen worden van dit bericht. Greenpeace die de knuffelbaarheid van haar houten troetelbeertje FSC openlijk in twijfel trekt. Noem ik dat vijanden? Jazeker. De een legitimeert met pseudowetenschappelijke nonsens allerhande illegale praktijken, terwijl de ander door in te spelen op het nieuwe blanke schuldgevoel - het milieu - voor zichzelf een ijzersterke en concurrentievervalsende monopoliepositie heeft gecreeerd.

Maar aan die monopoliepositite kon wel eens een eind komen, als de machtige anticampagne van een van haar leden zich tegen haar lijkt te richten. Greenpeace is niet tevreden met de wijze waarop het FSC haar keurmerken uitdeelt. Prachtig. Eerst het FSC eraan, dan kan Greenpeace daarna volgen, zou je zeggen. Of toch niet?

Helaas is het allemaal niet zo makkelijk als het lijkt. Greenpeace zit, als een van de founding members, vuistdiep in het houtclubje. En dit hout- en papierkeurmerk is zonder twijfel een van haar meest succesvolle lobbies ooit geweest.

Het Forrest Stewardsship Council, een samenwerkingsverband van een aantal houtbedrijven en een hele lading milieuclubs, timmert al jaren vrolijk aan de weg. Na eerst een stevige dosis naamsbekendheid te hebben verworven door allerhande Greenpeace-achtige acties, heeft dit clubje haar geldbeluste milieuvriendelijke pijlen gericht op het inspelen op het nieuwe blanke schuldgevoel. En dat heeft ze bepaald geen windeieren gelegd. Voorbeeldje: zowel Europese als Nationale aanbestedingswetten en regels verbieden expliciet dat een bepaald keurmerk vereist wordt in openbare aanbestedingen. Alleen kenmerken mogen verplicht worden gesteld. Dat neemt echter niet weg dat alle, u leest het goed, alle G20-steden in ons kleine kikkerlandje vrolijk het FSC-keurmerk verplicht stellen in hun openbare aanbestedingen. Mag niet, gebeurt toch. Want dat ligt zo lekker bij de kiezers, die nogal last hebben van hun schuldgevoel.

Wat is nou het probleem? Welnu, het FSC is niet de enige speler op de markt. Verre van zelfs. Zo is daar het PEFC, de tegenhanger van het Stewardship Council, die aan precies dezelfde eisen voldoet. Heb je echter wel een PEFC-keurmerk, maar weert de FSC-lobby je uit haar exclusieve clubje, dan heb je pech. In Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Den Haag, Leiden, Leeuwarden, Den Bosch, etc etc kan je dan naar je aanbesteding fluiten. Dat is nogal een machtige positie voor Greenpeace en het FSC.

Dus, een aggresieve Kitkat-campagne tegen het FSC hoeven we hier niet van de groene ridders te verwachten. Greenpeace kan wel een grote mond hebben over het keurmerk, ze zullen niet zo snel de stekker eruit trekken. Dat zou immers betekenen dat ze hun verworven positie kwijtraken. En dan zie ik ze toch liever accepteren dat er her en der wat fout hout als FSC wordt bestempeld. Helaas voor ons dus: niks achterover leunen, maar dit maar eens goed blijven monitoren!