Als Bram van Ojik zelf maar 15 uur per week blijft werken, wordt het natuurlijk nooit wat met GroenLinks.
GroenLinks wil dat we met z'n allen minder gaan werken. Het liefst maximaal 15 uur per week. De reden: de econoom John Maynard Keynes voorspelde in 1930 dat we minder zouden werken, meer vrije tijd zouden hebben en binnen twee generaties van volle werkweken naar werkweken van 15 uur zouden gaan.
Zoals bekend is de linkse Keynes heilig in kringen als GroenLinks, SP en PvdA. Zijn poster hangt waarschijnlijk aan de muur boven het bed van links, net zoals vroeger de communistische massamoordenaar Mao heel lang werd aanbeden, zelfs toen algemeen bekend werd dat hij een massamoordenaar was.
Van Ojik schrijft in een stuk in de Volkskrant - waar anders? - dat wij de kleinkinderen van Keynes zijn en dat we niet korter, maar juist langer zijn gaan werken. Dat vindt Van Ojik
afschuwelijk, veel en hard werken. "Het ideaal van Keynes - iedereen werkt en heeft volop vrije tijd - lijkt verder weg dan ooit."
Kerncitaat:
Hoe wenkend het perspectief van Keynes ook is, als politiek ideaal lijkt het nauwelijks meer te leven. Voor de meeste politieke partijen is werken nog altijd heilig. Wie in de Tweede Kamer zijn oor te luister legt, hoort vooral dat er meer, harder en langer gewerkt moet worden. En heb je geen werk dan jaagt het kabinet je met allerhande sancties de arbeidsmarkt op waarvan je op voorhand weet dat dat werk er eigenlijk niet is.
Ik pleit voor herbezinning op dat centraal stellen van werk. Juist in deze tijd van massawerkloosheid én onstuimige technologische vooruitgang moeten we ons er ook in de politiek rekenschap van geven dat er meer is dan werk alleen. Dat vraagt om een nieuwe politieke agenda.
Van Ojik gelooft er heilig in dat de 'robotisering' van Nederland tot gevolg heeft dat we allemaal minder moeten gaan werken. Daarom moeten we nu al een eerste stap zetten naar een vierdaagse werkweek. "We werken minder en krijgen meer vrije tijd. Hoe erg is dat?" vraagt hij zich zelf.
Uiteindelijk wil de GroenLinks-leider toe naar een werkweek van 15 uur, maar we moesten eerst maar eens af van het idee dat we fulltime moeten werken, aldus Van Ojik. "In die vrije tijd kunnen we eindelijk ontspannen al die andere dingen doen, die werkenden er nu altijd gestrest tussen moeten proppen."
Minder werk betekent natuurlijk wel - in een kapitalistische samenleving zoals de onze - dat je dan ook minder geld verdient. Niet als het aan Van Ojik ligt, die in feite een communistisch systeem voorstaat. Er is een radicale herverdeling van geld nodig. Dat zeg ik niet, dat zegt Van Ojik zelf. Lees maar:
Als minder mensen betaald werk hebben, betekent dat ook dat we anders om moeten gaan met de welvaart. De ongelijkheid tussen de werkenden en de werklozen kan alleen worden opgeheven door radicale herverdeling. Dat betekent een belastingstelsel dat een tikje ruiger wordt herzien dan het kabinet nu van plan is. Van de elite van robotbouwers en technici wordt een groter offer gevraagd. Belastingen op vermogen, op bedrijfswinsten, op energieverspilling en milieuvervuiling nemen de plaats in van de heffingen op arbeid. Dan wordt arbeid goedkoper. Zo houden werknemers meer over (zodat ze korter kunnen gaan werken) en wordt het voor werkgevers voordeliger iemand in dienst te nemen.
Godzijdank is er maar één partij in Nederland die het een goed idee vindt om naar een 15-urige werkweek toe te gaan. En dat is dan een partij die nog nooit regeringsverantwoordelijkheid heeft gehad en door bijna niemand serieus wordt genomen in Nederland.
Kijk, als je graag meer vrije tijd wil, ga dan vooral je gang. Stop lekker met werken of kies voor een parttime-baan. Daar is niks mis mee. Maar als mensen 40 uur of zelfs 80 uur per week willen werken om lekker veel geld te verdienen, dan is dat juist goed en prijzenswaardig.
Van Ojik heeft kennelijk een gruwelijke hekel aan zijn eigen baan. Als hij zo graag meer vrije tijd wil, moet 'ie maar weg uit Den Haag. Of zou 'ie nu al een 15-urige werkweek maken? Daar lijkt het wel op, want volgens mij is er amper nagedacht over dit radicale - en ronduit domme - plan voordat hij dit stuk liet schrijven door een van zijn medewerkers.
Volg Frank Verhoef op Twitter. 
