Liberalisme en euthanasie

Wat is er toch aan de hand met liberalen? Waarom durven ze geen grenzen te stellen?

Collega Esther schreef gisteren een stukje over de Week van de Euthanasie. Volgens Esther is zelfmoord (en hulp daarbij) de keuze van het individu zelf. Het vereren van de dood is echter een beetje triest, zoals zij ook al constateerde. Ze schrijft:

Het zijn prachtige woorden, zeker als je in het achterhoofd houdt dat Esther zichzelf liberaal noemt, een VVD-stemmer. Dit verwacht je niet van een liberaal. Hier zit ook precies het kernprobleem van het liberalisme.

Want hoewel Esther persoonlijk niets heeft met euthanasie, vindt ze niet dat de staat het mag verbieden en/of inperken. Iedereen mag zelf bepalen wat ze met hun lichaam doen. Een beetje onzinnig is het argument tegen een verbod van de staat wel, want juist nu, met alle uitzonderingen, heeft de staat een grote rol als het gaat om wanneer euthanasie wel en niet mag.

Het is net als met drugs: van liberalen mag iedereen het gebruiken, maar hun eigen kinderen liever niet. Tja, wat wil je nou? Het lijkt me uitermate verlammend om vanalles te vinden maar er uiteindelijk niks mee durven te doen, uit angst voor moralisme of omdat je vindt dat de staat zich er niet mee mag bemoeien. Hoe zeg je dan tegen een kind dat je niet wil dat het drugs gebruikt?

'Mama, ik mag toch zelf bepalen wat ik doe?'

Dus krijg je liberalen (D66'ers) die pleiten voor vrij drugsbezit (inclusief harddrugs) en liberalen die vinden dat euthanasie ook mag bij levensmoeheid en straks bij kinderen. En zo gaat het steeds een stapje verder en is het cirkeltje rond en zijn we terug bij abortus. Moord en (hulp bij) zelfmoord in iedere fase van het leven. Euthanasie bij mensen die op hun sterfbed liggen, is een ding. Maar het recht op euthanasie willen uitbreiden naar gezonde mensen, is heel wat anders.

Op die gekke ideeën hebben liberalen nooit een antwoord, want iedereen is vrij en mag zelf bepalen wat hij wil doen. Iedereen is een individu en zoekt het zelf maar uit. Grenzen stellen, nee, dat kunnen liberalen niet. Verlammend liberalisme, noem ik dat.

Dus bij deze een oproep aan Esther en alle andere liberalen: durf toch een keer een grens te stellen!