En daarin heeft hij nog gelijk ook.
Toen een wielerfan zich op Twitter afvroeg waarom andere wielerfans boos reageren als Alejandro Valverde een race wint, terwijl ze een feestje vieren als Luca Paolini dat doet, reageerde 7-voudig Tour de France winnaar Lance Armstrong geprikkeld:
Ziet u, Valverde is twee keer betrapt op het gebruik van "verboden middelen" (wat betekent dat hij lekker aan de dope zat). Daarom is hij nu volksvijand nummer één. Daar staat tegenover dat, hoewel Paolini nooit gepakt is, zijn naam wél genoemd wordt in allerlei onderzoeken en iedereen zich afvraagt hoe het toch kan dat hij opeens één van de beste wielrenners ter wereld is die belangrijke klassiekers op werkelijk heroïsche wijze wint.
Aangezien Armstrong bepaald niet dom is heeft hij natuurlijk wel een vermoeden hoe de zaken er precies voor staan.
Zoals ik in het verleden al enkele malen duidelijk heb gemaakt hoort
doping bij topsport, en zeker bij extreem zware duursporten als
wielrennen. Je kunt niet verwachten dat wielrenners even 200 kilometer per dag afleggen in grote rondes en de race nog overleven ook. Tenminste, niet zonder allerlei pepmiddelen.
Ik heb daar dan ook geen enkel probleem mee. Laat ze maar doping gebruiken om beter te presteren én te herstellen. De enige voorwaarde is, wat mij betreft, dat het allemaal goed moet worden geregeld, onder begeleiding van een arts.
Voor iemand iets roept over concurrentievervalsing: door transparantie en openheid van zaken te geven wordt de
sport juist eerlijker en spannender. Het is mij een raadsel hoe een wieler-liefhebber daar tegen kan zijn.