Geef laatste zetje voor parlementaire enquête naar euro!

Eén van de meest ingewikkelde aspecten van de eurocrisis is het monetaire oorzakencomplex, na de door de politiek afgedwongen invoering van de euro in 2002. De wereld telt weliswaar veel economen, maar er zijn weinig echte monetaire experts die precies snappen hoe geld werkt en wat de rol is van wisselkoersen en rente.

De in 2006 overleden Milton Friedman was ‘s werelds meest bekende monetarist. Het is dan ook niet verbazend dat Friedman al in de jaren negentig de eurocrisis voorspelde en ook de politieke beroering die deze zou veroorzaken.

In het jaar 2000, toen alles nog goed leek te functioneren met het inmiddels in werking getreden EMU (de girale voorloper van de euro), zei Friedman:

“…I think the euro is in it’s honeymoon phase. I hope it succeeds, but I have very low expectations for it. I think that differences are going to accumulate among the various countries and that non-synchronous shocks are going to affect them. Right now, Ireland is a very different state; it needs a very different monetary policy from that of Spain or Italy. On purely theoretical grounds, it’s hard to believe that it’s going to be a stable system for a long time."

In 2005, een jaar voor zijn dood op 94-jarige leeftijd, stelde Friedman:

“The euro is going to be a big source of problems, not a source of help. The euro has no precedent. To the best of my knowledge, there has never been a monetary union, putting out a fiat currency, composed of independent states. There have been unions based on gold or silver, but not on fiat money — money tempted to inflate — put out by politically independent entities”.

Enkele jaren na Friedman’s dood zou de eurocrisis in alle hevigheid losbarsten en daarmee zijn postume gelijk aantonen en het ongelijk van babbeleconomen zoals Rick van der Ploeg, die in de jaren negentig één van de grote propagandisten was van de euro. Een groep van 70 eurokritische Nederlandse economen die een pamflet publiceerden in 1997 omdat ze zich grote zorgen maakten over negatieve gevolgen van EMU/euro zoals oplopende werkloosheid, kreeg destijds van Van der Ploeg het verwijt er een “Alice in Wonderland” visie op na te houden. Nu, achtien jaar later, met een werkloosheid van 25% in Zuid-Europa (50% jeugdwerkloosheid), weten we wel wie er wérkelijk een Alice in Wonderland-visie had.

Wat Friedman ook goed had gezien, was dat een monetaire eenheid zonder te voldoen aan de eisen van een muntunie (OCA-theorie) zou leiden tot grote politieke spanningen. Een korte blik op de huidige toenemende spanningen in de eurozone, het geruzie tussen de Duitsers en de Grieken, de sterke opkomst van niet-gevestigde partijen in veel landen: het zijn allemaal bewijzen van Friedman’s gelijk. Al in 1997 stelde Friedman:

“Monetary unity imposed under unfavorable conditions will prove a barrier to the achievement of political unity”.

Dankzij Friedman en enkele andere heldere geesten weten we dus, dat veel van de huidige ellende in de EU – zoals de hoge werkloosheid, het verlies aan koopkracht en welvaart in veel landen en de toenemende politieke spanningen – te wijten zijn aan het op onjuiste wijze doordrukken van een monetaire unie door Europese politici.

Steunt u daarom het burgerinitiatief voor een parlementaire enquête over de invoering van de euro. De teller stond bij schrijven van dit artikel op ca. 36.000 ondertekenaars, dus het is nog maar een kleine stap naar de benodigde 40.000! Als u zelf al getekend heeft, vraagt u het dan eens uw echtgeno(o)te, collega of buren. Het verbaast mij altijd dat de weinige mensen in het publieke debat die nog een beetje eurokritisch zijn, van onze politieke en intellectuele elite steeds het verwijt krijgen dat zij “xenofobie in de kaart spelen”, waarbij steevast het riedeltje wordt afgedraaid dat de EU en de euro toch maar mooi hebben gezorgd voor vrede en welvaart in Europa.

De relatieve vrede in Europa sinds WO2 hebben we te danken aan de beschermparaplu van de Amerikanen en heeft natuurlijk niets te maken met de EU of de euro. Welvaart hadden we in ons land dankzij het harde werken van Nederlanders tijdens de Wederopbouw en de relatief sterke gulden, maar deze welvaart is inmiddels verworden tot een fata morgana van torenhoge hypotheekschulden en zal steeds verder uitgehold worden door de euro-transferunie.

Tienduizenden Nederlanders zijn sinds de invoering van de euro afhankelijk geworden van voedselbanken door koopkrachtverlies en de ook bij ons hoog opgelopen werkloosheid. Er is momenteel weliswaar een lichte economische opleving in de eurozone, maar deze gaat gepaard met sterke vormen van financiële repressie, met als gevolg een minimale spaarrente. Hoe heeft het zo ver kunnen komen, en wat zijn eigenlijk onze alternatieven? Kortom, er zijn redenen te over om dit burgerinitiatief van Thierry Baudet, Victor Broers en Arno Wellens te steunen.